Cédric: 7 Familles + Mémo Banco 2002
Categorie:
Uitgever:
Auteur:
Land van oorsprong:
Beschikbare talen:
Herkomst:
aankoop VIVES
Bron:
Omschrijving
Bron: Spellenlab
Deze 42 heel mooie kaarten met figuren uit de stripreeks Cédric worden in twee verschillende spelletjes gebruikt. Er komen 6 verschillende personages op voor, die elk dezelfde 7 handelingen uitvoeren.
Het eerste spel is een memovariant. De 42 kaarten worden daarbij verdekt naast elkaar op de tafel gelegd. Wie aan de beurt is, draait twee kaarten open en hoopt dat ze beiden dezelfde stripfiguur afbeelden. Indien dit niet zo is, worden ze terug omgedraaid en is de beurt direct beëindigd. Als beide kaarten wel samen horen, dan mag de speler kiezen: stoppen en de kaarten wegnemen of verder spelen. Dit laatste houdt risico's in want bij een foute derde (of volgende) kaart moeten alle openliggende kaarten verdekt worden terug gelegd. Op deze manier worden beurt na beurt minstens twee kaarten omgedraaid en eventueel weggenomen. Op het eind kan van bepaalde reeksen nog één kaart over blijven. Deze kan in geen geval nog weggenomen worden. Voor elke stripfiguur gaat de score naar de speler met de langste rij. Wie dus 4 passende kaarten kon vinden, scoort als enige punten voor die stripfiguur. Bij een gelijk aantal kaarten, scoren al die spelers evenveel. De winnaar is logischerwijs de speler met de meeste punten. Deze memovariant is niet helemaal origineel want tal van andere spellen kennen een gelijkaardig mechanisme: stoppen of met risico's verder spelen. Toch is het met dit materiaal perfect te spelen.
Het tweede spel is duidelijk minder creatief. Het gaat om een alledaags kwartetspel. Het enige verschil met de gekende kwartetten is dat een reeks hier uit 6 i.p.v. 4 kaarten bestaat. Daarbij horen alle kaarten met eenzelfde handeling bij elkaar. De spelers starten elk met 6 handkaarten. Om de beurt stellen ze een vraag aan een medespeler. Deze moet de gevraagde kaart doorgeven indien hij deze bezit en blijft dezelfde speler aan beurt. Is dit niet het geval, dan neemt de speler aan beurt een kaart van de centrale stapel. Alleen als dit toevallig de gevraagde kaart zou zijn, wordt deze aan iedereen getoond en mag de speler een nieuwe vraag stellen. Als iemand een volledige reeks bezit, dan mag hij deze voor zich open op tafel leggen. In dit spel wint de speler met de meeste volledige kwartetten.
Vooral voor de liefhebbers van de stripreeks is dit doosje wellicht een hebbedingetje. Andere spelers hebben wellicht reeds beide spellen ergens in hun kast liggen.
Het eerste spel is een memovariant. De 42 kaarten worden daarbij verdekt naast elkaar op de tafel gelegd. Wie aan de beurt is, draait twee kaarten open en hoopt dat ze beiden dezelfde stripfiguur afbeelden. Indien dit niet zo is, worden ze terug omgedraaid en is de beurt direct beëindigd. Als beide kaarten wel samen horen, dan mag de speler kiezen: stoppen en de kaarten wegnemen of verder spelen. Dit laatste houdt risico's in want bij een foute derde (of volgende) kaart moeten alle openliggende kaarten verdekt worden terug gelegd. Op deze manier worden beurt na beurt minstens twee kaarten omgedraaid en eventueel weggenomen. Op het eind kan van bepaalde reeksen nog één kaart over blijven. Deze kan in geen geval nog weggenomen worden. Voor elke stripfiguur gaat de score naar de speler met de langste rij. Wie dus 4 passende kaarten kon vinden, scoort als enige punten voor die stripfiguur. Bij een gelijk aantal kaarten, scoren al die spelers evenveel. De winnaar is logischerwijs de speler met de meeste punten. Deze memovariant is niet helemaal origineel want tal van andere spellen kennen een gelijkaardig mechanisme: stoppen of met risico's verder spelen. Toch is het met dit materiaal perfect te spelen.
Het tweede spel is duidelijk minder creatief. Het gaat om een alledaags kwartetspel. Het enige verschil met de gekende kwartetten is dat een reeks hier uit 6 i.p.v. 4 kaarten bestaat. Daarbij horen alle kaarten met eenzelfde handeling bij elkaar. De spelers starten elk met 6 handkaarten. Om de beurt stellen ze een vraag aan een medespeler. Deze moet de gevraagde kaart doorgeven indien hij deze bezit en blijft dezelfde speler aan beurt. Is dit niet het geval, dan neemt de speler aan beurt een kaart van de centrale stapel. Alleen als dit toevallig de gevraagde kaart zou zijn, wordt deze aan iedereen getoond en mag de speler een nieuwe vraag stellen. Als iemand een volledige reeks bezit, dan mag hij deze voor zich open op tafel leggen. In dit spel wint de speler met de meeste volledige kwartetten.
Vooral voor de liefhebbers van de stripreeks is dit doosje wellicht een hebbedingetje. Andere spelers hebben wellicht reeds beide spellen ergens in hun kast liggen.
