Odyssee 1995

Het spel is gebaseerd rond het verhaal van de thuiskomst van de Griekse helden na de strijd in het oude Troje. Elke speler krijgt de rol van een Griekse leider die probeert terug te keren naar Ithaka. Maar omdat ze de Goden grondig hebben misnoegd door de tempels van Troje plat te branden, eisen de Goden enkele voorwaarden om terug thuis te mogen komen.
Het zeshoekige speelbord toont 15 eilanden tussen Troje, Syrte en Ithaka. Op de brede rand worden 15 avonturenkaarten gelegd. Een getal geeft aan welke kaart bij welk eiland past. Elke speler krijgt een houten schip en bemant die met vier pionnen in zijn kleur. Alle schepen starten in Troje. Bovendien krijgt elke speler 3 Godsgeschenkstenen en 10 heerserschijven.
De speler aan beurt moet eerst een Godsgeschenksteen afgeven. Als hij die niet meer bezit, lijden zijn troepen honger en ontvangt de speler een zwarte hongersteen. Bij een derde hongersteen moet de speler compleet opnieuw beginnen vanuit Troje.
Vervolgens moet de speler zijn schip bewegen. Hij kan dit doen met een zeildobbelsteen waarbij het schip in willekeurige richting mag verplaatst worden. Maar de speler kan ook beslissen om de stormpijl te gebruiken. De pijl wordt aan de rand of ergens op het speelbord geplaatst en moet in een rechte lijn een rij velden aanwijzen. Dit kartonnen driehoekje bevat drie verschillende zones wind: storm, strakke wind en bries. De middelste zone "storm" blaast alle schepen op deze rij meteen tot aan een oever van een eiland of de rand van het speelbord. De "strakke wind" en de "bries" verplaatsen alle schepen in die rijen 2 of 1 vakje.
Na deze verplaatsingen wordt onderzocht of de spelers schip een eiland heeft bereikt. Hij neemt dan de bijbehorende avonturenkaart en voert de opdracht meteen uit. Hierdoor kan je door dobbelsteenopdrachten helden verliezen, wordt je eventueel beschermd tegen toekomstige aanvallen of verandert je voorraad Godsgeschenkstenen. De uitgevoerde avonturenkaart bewaart de speler in zijn hand. Hij legt vervolgens een eigen heerserschijf op het eiland als bewijs van zijn bezoek.
Landt een speler op een eiland dat reeds bezocht werd dan mag de vorige bezoeker een avonturenkaart uit zijn hand uitkiezen en aan de nieuwkomer "schenken". De oudere heerserschijf gaat naar de rand van het speelbord op het eiland met hetzelfde getal en de nieuwkomer plaatst nu op het eiland zijn eigen heerserschijf. Zo weet je steeds wie de laatste bezoeker van elk eiland was.
Door de avonturenkaarten kan een speler zijn laatste bemanningslid verliezen (er zaten er bij de start vier in elk schip). In dat geval moet het schip terug met een volledige bemanning starten op het veld Troje. Maar de reeds afgegeven heerserschijven gaan van het speelbord af. Hij moet dus compleet opnieuw beginnen.
De speler die als eerste 10 eilanden bezoekt en veilig terug kan keren naar Ithaka wint het spel.
Dit is een moeilijk spel om te beoordelen. Aan de ene kant krijg je veel en mooi speelmateriaal. De pionnen passen mooi in de houten schepen, het speelbord is afgewerkt en de avonturenkaarten vertellen iets over het eeuwenoude verhaal. Maar de spelregels functioneren niet goed. Het idee om avonturenkaarten van medespelers te ontvangen is leuk gevonden, maar doet het spel ook haperen. Je vaart er maar wat op los en hoopt de schade te beperken. Enkel indien de spelers bedelen om goede avonturenkaarten - want dit is ook toegelaten - door b.v. een Godsgeschenksteen aan te bieden, komt er een beetje spanning naar boven. De schepen zijn jammer genoeg veel te groot voor de zeshoekige vakjes op het speelbord. Dit zorgt voor nogal wat commentaar bij het verschuiven door de verschillend winden. Want hierdoor kunnen meerdere schepen op één vak varen, wat onmogelijk is om uit te voeren.
De kaart met eilanden is fictief. De avonturenkaarten tonen titels en illustraties uit het verhaal. Maar de combinatie bezit geen didactische meerwaarde.
Kortom: het spel situeert zich in de sfeer van de Odyssea maar de spelregels moeten dringend eens goed aangepakt worden.