Dimenticato 1997

In 1997 bedacht Ferdinand Hein deze merkwaardige geheugenvariant op Mens Erger Je niet. Het spel behaalde een plaats op de felbegeerde “Auswahlliste” van de Duitstalige jury achter het Spel van het Jaar.
Zestien vierkante grote tegels vormen de basis voor een parcours. Elke tegel bevat vier kleinere patronen die elk een dobbelsteencijfer in het midden bevatten. Doordat je de grote tegels steeds opnieuw moet plaatsen bij een volgende partij ontstaan dus verschillende speelborden. De lengte van het parcours hangt af van het aantal spelers. Veder bevat de doos nog vier grotere dubbele tegelkaarten die als startkaarten dienen voor de vier houten pionnen van elke speler.
Elke speler beschikt dus over vier eigen pionnen op een eigen startplaats. Wie als eerste een volledige toer rondom het speelbord loopt en alle eigen pionnen terug op het eigen startvak brengt, wint het spel.
Dat principe kennen we reeds. Maar de manier waarop de pionnen zich verplaatsen is hier wel heel bijzonder. Vanuit de startplaats mag elke pion 2, 3, 4 of 5 vakken worden verplaatst. De speler kiest zelf wat hem het beste uitkomt. De eerste vier beurten dienen verplicht gebruikt te worden om elk van de vier pionnen in het spel te brengen. De pionnen komen terecht op een nieuw vak en moeten zo geplaatst worden dat de stippen van het dobbelsteensymbool niet meer zichtbaar zijn. Bij de volgende zet verplaatst de pion zich zoveel vakjes als het dobbelsteensymbool waar hij op dat ogenblik opstaat. Maar: de speler mag niet eerst even kijken! Hij moet vooraf aankondigen hoeveel vakjes deze pion zich kan verplaatsen! Als hij dit correct inschat, mag de pion zich verplaatsen. Bij een foute inschatting blijft de pion helaas staan en komt de volgende speler aan de beurt.
De pionnen verplaatsen zich met de klok mee rondom het parcours. Elke verplaatsing moet steeds richting einddoel gebeuren. Een rechte hoek naar rechts mag hoogstens twee keer per beurt gemaakt worden. Doordat elke grote tegel uit vier kleinere vlakken bestaat, moet je het grote parcours zien als een grote tweevaksbaan. Hierop mogen de pionnen nooit schuin (diagonaal) vooruit. Op elk vakje mag slechts één pion staan. Je kan eigen of vreemde pionnen wel overspringen. Maar als je op een vak eindigt waarop reeds een andere pion stond, dan moet deze laatste drie vakken achteruit indien mogelijk. Kan dit niet, dan mag je deze pion ook niet slaan en moet je maar een andere pion verplaatsen. Elke pion is echter veilig op vakjes van zijn eigen kleur.
De startvakken zijn ook de doelvelden. Wie als eerste zijn eigen vier pionnen exact op de doelvelden terug thuis brengt, wint het spel.
Dimenticato voelt tactischer aan dan het klassiekere Mens Erger Je niet. Het element geheugen speelt vanzelfsprekend een heel belangrijke rol. Je moet steeds onthouden op welke dobbelsteenstippen je vier pionnen staan. Dat is soms nog moeilijker dan onthouden waar je eigen pionnen staan (zoals bij Hexentanz). Bovendien moet je rekening houden hoe ver elke pion vervolgens kan verplaatst worden en of ze wel in gevaar staan. Wie zijn pionnen steeds naar vakken in dezelfde kleur kan verplaatsen, voelt zich wellicht ook veiliger.
Het variabel speelbord is leuk om te zien. Bij 2, 3 of 4 spelers krijgt het een ander patroon. De vier grote pionnen voor elke speler zijn stevig en bedekken de dobbelsteenogen goed. Er is echter wel een slordigheidje in de productie geslopen: de gele vakken zijn voor de neutrale houten pionnen en de lichtgrijze vakken zijn voor de zwarte pionnen. Dat kon beter.
Dimenticato is een licht familiespel zonder dobbelsteen, waarbij een heel goed geheugen en wat tactisch inzicht belangrijk zijn. Het verloopt interessanter dan Mens Erger Je Niet maar kan nog steeds niet echt spannend genoemd worden. Als geheugenspel mag het wel een aparte plaats opeisen. Er zijn weinig geheugenspellen die dit interessant bewegingsmechanisme hebben.