Bron: Spellenlab
Venetië werd gebouwd op een lagune. Op de met pek ingesmeerde palen, die in de zompige bodem werden geslagen, kwam gebouw na gebouw en plein na plein de stad Venetië tot stand.
Het speelbord stelt een lagune voor van 8 x 17 velden. Deze lagune wordt doorkruist door het “canale grande”. Het zijn, met uitzondering van dit kanaal, deze velden waar palen geplaatst kunnen worden. In de algemene voorraad liggen er 60 als bruine cilinders klaar. Op het kanaal zelf staat de overbekende gondel.
Elke speler ontvangt 9 “paalmarkers” in zijn speelkleur waarvan er eentje dienst doet als markeersteen op de puntentabel.
De verschillende soorten stadsdelen worden naar soort gesorteerd. Op elk stadsdeel staat aangegeven hoeveel stenen (kostprijs) en hoeveel wapens (zegepunten) dit deel bezit. Elke speler neemt een stadsdeel met 2 stenen en 2 wapens en een stadsdeel met 4 stenen en 7 wapens. Deze beide stadsdelen legt men open voor zich neer.
De startspeler ontvangt nog de startspeler kaart.
De motor van het spel bestaat uit 30 kaarten. Afhankelijk van het aantal spelers worden kaarten die in de rechter onderhoek een groter getal dan het aantal spelers bevat terug in de doos gelegd.
In de loop van het spel moeten de spelers met hun actiekaarten stadsdelen in de eigen voorraad opslaan, palen en paalmarkers op het speelbord plaatsen en eigen stadsdelen op de palen leggen. Voor elk van deze 3 acties zijn er specifieke kaarten. In de set zit ook een “Condolliere” kaart waarmee men de gondel kan opeisen. De overige kaarten zorgen voor eventuele zegepunten en al dan niet aangename omwentelingen.
Een speelbeurt verloopt steeds op dezelfde wijze. De startspeler heeft het recht om in het begin van zijn beurt een kaart van een medespeler blind te trekken. Hij geeft hiervoor wel een eigen kaart in de plaats. Vervolgens kiezen alle spelers uit hun 5 handkaarten een kaart en leggen deze verdekt voor zich neer. De actiekaarten worden gelijktijdig omgedraaid. Beginnend met de startspeler worden in uurwijzerzin deze kaarten uitgevoerd. Zijn alle acties uitgevoerd dan wordt de betreffende kaart aan de linker buur gegeven zodanig dat iedereen terug 5 kaarten bezit. De startspeler kaart wordt enkel doorgeschoven naar de linker buur als op een van de net uitgespeelde kaarten het startspeler symbool stond afgebeeld.
Het spel eindigt onmiddellijk van zodra de laatste paal op het speelbord wordt geplaatst. Eventueel andere actiekaarten worden niet meer uitgevoerd. Hij met de meeste zegepunten wint.
Zegepunten krijgt men voor het plaatsen van een stadsdeel. Het getal op het wapenschild geeft aan hoeveel. Wanneer men een stadsdeel gepast kan plaatsen (gebouw naast gebouw of plein naast plein) krijgt men 1 ZP voor elke overeenkomstige zijde. Een “paalmarker” die overbouwd wordt door een andere speler levert de bezitter van de marker 3 ZP op. Investeren in het opeisen van de gondel zorgt ervoor dat de gondelier telkens een gebouw aan het kanaal komt te liggen 2 ZP krijgt. Zegepunten krijgt men eveneens bij het uitspelen van sommige actiekaarten, als er voldaan werd aan de eisen van de kaart.
Die Säulen von Venedig is een luchtig legspel waarbij men wel wat afhankelijk is van zijn kaartenset in het begin. Spionkaarten die de handkaarten van een medespeler laten inkijken heffen dit enigszins op maar dan moet je er wel zo een hebben. Het feit dat de net uitgespeelde kaart naar je linker buur gaat kan je soms weerhouden om een interessante kaart te spelen of toch niet vooraleer ze gestolen wordt. Ook het verwerven van de betere stadsdelen (die met veel gebouwen) gaat met wat geluk gepaard. Houd het aantal palen in de algemene voorraad goed in de gaten want het spel eindigt soms erg plots. Persoonlijk hou ik meer van die andere “Säulen” (Die Säulen der Erde) maar ja ik hou ook liever van droge voeten.