Einfach Genial: ReiseEdition für Zwei 2006
Categorie:
Uitgever:
Auteur:
Land van oorsprong:
Beschikbare talen:
Bron:
Spelers leggen een soort zeshoekige dominostenen aan elkaar om in alle mogelijke richtingen zoveel mogelijk punten te scoren in verschillende kleuren. Maar je eindscore wordt bepaald door je zwakste kleur.
Omschrijving
Bron: Spellenlab
Zoals de titel suggereert, is dit een verkleinde editie van Einfach Genial (Genius bij 999 Games) voor slechts twee spelers. Het speelbord werd speciaal opnieuw ontworpen zodat dit knap verbindingsspel zelfs in de auto en de trein kan gespeeld worden. De speelstenen kunnen na het plaatsen op het speelbord niet meer verschuiven. Alle noodzakelijke attributen werden op één speelbord aangebracht. Zo beschikken beide spelers aan hun rand over 6 inkepingen om hun voorraad stenen te plaatsen en werd de scorebaan opzij geplaatst met gaatjes waarin gekleurde pinnen de score per kleur bijhouden.
Bij de start beschikt elke speler over 6 stenen die hij verdekt voor zich in zijn rekje plaatst. Wie aan de beurt komt, kiest een steen uit en legt deze op een vrij te kiezen maar wel aansluitende plaats op het bord. Alleen in de eerste ronde moet elke speler zijn eerste steen bij een verschillend startveld leggen, daarna is de keuze totaal vrij. Na het leggen wordt de score berekend en door elke speler apart op het eigen scorebordje aangeduid. Vanuit elk deel van de geplaatste steen wordt nagekeken hoeveel aangrenzende velden van die kleur aanwezig zijn. Daarbij wordt telkens in (maximaal) vijf richtingen gekeken of de kleur voorkomt en zelfs verder doorloopt. Je trekt zo als het ware vijf denkbeeldige lijnen vanuit elke kant van de speelsteen en telt alle vakjes van de aanwezige kleur die in een rechte lijn direct - dit wil zeggen zonder dat een vreemde kleur ertussen ligt - met de geplaatste steen verbonden zijn. In het begin is deze score meestal (erg) klein maar deze kan tijdens het spel toch aardig oplopen. Daar beide kanten apart geteld worden, zal dus meestal voor twee verschillende kleuren gescoord worden. Werd een steen met twee identieke kleuren geplaatst, dan gaat natuurlijk alleen het scorepinnetje van die kleur vooruit. Bereikt de scorepin van een kleur hierbij vak 18 van het scorebord, dan krijgt deze speler direct een extra beurt. Deze spelregel is heel belangrijk in de eindfase. Wie er tijdens het spel dus voor zorgt dat meerdere kleuren aardig opschieten, kan daar later handig gebruik van maken om zo de tegenstand een hak te zetten. Na elke speelbeurt vult een speler zijn voorraad terug aan tot zes. Ook hier komt Knizia met een verrassing want wie na het bepalen van de score kan aantonen dat zijn slechtst scorende kleur op geen enkele eigen steen meer voorkomt (je legt dan alle stenen van je rekje open) mag zes nieuwe stenen uit de zak trekken en wisselen met zijn oude voorraad.
Deze reiseditie voelt goed aan, het materiaal functioneert voorbeeldig. Misschien jammer dat de solo-variante uit de basiseditie niet meer opgenomen werd in het spelregelboekje.
Bij de start beschikt elke speler over 6 stenen die hij verdekt voor zich in zijn rekje plaatst. Wie aan de beurt komt, kiest een steen uit en legt deze op een vrij te kiezen maar wel aansluitende plaats op het bord. Alleen in de eerste ronde moet elke speler zijn eerste steen bij een verschillend startveld leggen, daarna is de keuze totaal vrij. Na het leggen wordt de score berekend en door elke speler apart op het eigen scorebordje aangeduid. Vanuit elk deel van de geplaatste steen wordt nagekeken hoeveel aangrenzende velden van die kleur aanwezig zijn. Daarbij wordt telkens in (maximaal) vijf richtingen gekeken of de kleur voorkomt en zelfs verder doorloopt. Je trekt zo als het ware vijf denkbeeldige lijnen vanuit elke kant van de speelsteen en telt alle vakjes van de aanwezige kleur die in een rechte lijn direct - dit wil zeggen zonder dat een vreemde kleur ertussen ligt - met de geplaatste steen verbonden zijn. In het begin is deze score meestal (erg) klein maar deze kan tijdens het spel toch aardig oplopen. Daar beide kanten apart geteld worden, zal dus meestal voor twee verschillende kleuren gescoord worden. Werd een steen met twee identieke kleuren geplaatst, dan gaat natuurlijk alleen het scorepinnetje van die kleur vooruit. Bereikt de scorepin van een kleur hierbij vak 18 van het scorebord, dan krijgt deze speler direct een extra beurt. Deze spelregel is heel belangrijk in de eindfase. Wie er tijdens het spel dus voor zorgt dat meerdere kleuren aardig opschieten, kan daar later handig gebruik van maken om zo de tegenstand een hak te zetten. Na elke speelbeurt vult een speler zijn voorraad terug aan tot zes. Ook hier komt Knizia met een verrassing want wie na het bepalen van de score kan aantonen dat zijn slechtst scorende kleur op geen enkele eigen steen meer voorkomt (je legt dan alle stenen van je rekje open) mag zes nieuwe stenen uit de zak trekken en wisselen met zijn oude voorraad.
Deze reiseditie voelt goed aan, het materiaal functioneert voorbeeldig. Misschien jammer dat de solo-variante uit de basiseditie niet meer opgenomen werd in het spelregelboekje.
