Taupes délire! 2005

Gunter Baars heeft iets met Ravensburger. Hij profileert zich steeds meer als de huisauteur. Een goede zaak vinden we.
Dit doosje is een juweeltje binnen de geheugenspellen.
In een grasmat zitten 10 molshopen. Uit elk van de molshopen duikt een mol op. Niets bijzonders denk je. Elke figuur bestaat echter uit twee verschillend gekleurde mollen: eentje staat zichtbaar op het grasplein, zijn collega zit verstopt in de gang (beide mollen kleven met de poten aan elkaar).
Een willekeurige startpositie wordt opgesteld. Daardoor zie ik b.v. 4 blauwe mollen, 2 zwarte en rode en 1 gele en witte mol.
30 opdrachtkaartjes liggen klaar op tafel. De opdrachten zijn onderverdeeld in 4 verschillende oplopende moeilijkheidsgraden. Met jongere kinderen laat je de kaarten met vier schoppen in de doos. Elke speler neemt voorzichtig één opdrachtkaart met één schop. Die zijn niet zo moeilijk. Op mijn kaart staan drie gele mollen getekend. Ik moet er nu voor zorgen dat er op het speelbord drie gele mollen zichtbaar komen.
Wie aan de beurt komt, moet drie verschillende mollen op het speelbord omkeren. Daardoor veranderen die drie beesten van kleur. Staan op het einde van je beurt precies het aangeven aantal mollen van je opdrachtkaart op het veld, dan scoor je die kaart (1 tot 4 punten) en neem je de volgende opdrachtkaart. Komen de mollen niet overeen met je opdrachtkaart dan komt de volgende speler aan de beurt.
Iedereen moet dus steeds goed onthouden welke combinaties voorkomen. Die blauwe mol heeft een rode mol onderaan, die witte mol verbergt een gele, enz. Je moet ook steeds drie verschillende mollen omkeren, zelfs als de mollen bij het begin van je speelbeurt reeds overeenkomen met je opdrachtkaart.
De moeilijkheidsgraad op de kaarten stijgt ook steeds, maar dan zijn er ook meer punten te verdienen. Een kaart op niveau 3 toont b.v. vier rode, twee witten en twee gele mollen. Wie deze opdracht moet uitvoeren moet er dus voor zorgen dat op het einde van zijn speelbeurt precies die drie kleuren in die drie aantallen voorkomen. De andere kleuren doen er niet toe.
Up and down speelt verrassend vlot. Als niet-liefhebber van geheugenspellen speel ik dit zelfs graag. Je kan er wat tactiek aan toevoegen door slechts enkele mollen 'uit het hoofd' te leren en de kleuren te bekijken als patronen.
Jonge kinderen zijn verzot op dit spelconcept. Ons uitgeleend exemplaar kregen we slechts na veel aandringen terug. Dat zegt genoeg.