Hans Dampf 1993

Vier tot acht spelers proberen met hun locomotief als eerste aan te komen. Het parcours is zodanig getekend dat vier spelers aan de ene zijde en vier zijde aan de andere zijde starten. Hierdoor zullen de locomotieven elkaar onderweg kunnen kruisen. Op willekeurige plaatsen worden vooraf enkele dieren als hindernis geplaatst.
Bij de start beschikt geen enkele speler over steenkool. Die steenkool is nochtans noodzakelijk tijdens het spel. Je hebt nl. vier kolen nodig om een hindernis op je traject te verplaatsen. Eén kool moet je betalen aan de speler wiens locomotief je op hetzelfde spoor inhaalt en kruis je een locomotief die vanuit tegengestelde richting op je spoor rijdt, dan moet je die speler twee kooltjes geven.
Hoe geraak je aan die steenkool? Heel eenvoudig. Telkens een speler beslist om niet alle punten op zijn dobbelsteenworp te gebruiken als bewegingspunten, moet die speler het overtollige aantal punten naar eigen goeddunken verdelen in de vorm van kolen aan zijn medespelers. Gooit iemand b.v. een "5" en hij verplaatst zijn locomotief slechts 2 vakjes dan moet hij drie kooltjes uit de voorraad nemen en verdelen aan zijn medespelers. Hierbij kan hij één medespeler gelukkig maken, maar hij kan ook diplomatisch drie medespelers elk één kooltje geven. Hierbij mogen de medespelers alle trucs van de foor gebruiken om aan hun kooltje te geraken: smeken, dreigen, beloven, schooien, uiterst lief glimlachen,...
Waarom zou een speler zijn dobbelsteenworp niet helemaal opgebruiken? Enerzijds omdat de spelsituatie dit niet toelaat. Er kan op elk veld slechts één locomotief staan, er mag geen bocht genomen worden tijdens een verplaatsing of er kunnen hindernissen staan die niet opgeruimd kunnen worden (omdat de speler aan beurt over onvoldoende kolen beschikt). Anderzijds kan een speler ook beslissen om vrijwillig één of twee punten om te zetten in kooltjes voor medespelers om hen te belonen voor eerder bewezen diensten.
Pittig detail: indien een speler vanaf de voorlaatste bocht over genoeg kolen beschikt om die opgeteld met zijn dobbelsteenworp in te zetten om daardoor het eindvak te halen, dan mag hij zijn kolen hiervoor gebruiken. Je moet dus heel goed in de gaten houden wie hoeveel kolen aan het opsparen is, want deze 'lieve' medespeler kan daardoor plotseling ferm vooruitkomen.
Hans Dampf is één van die sfeerspellen die je beslist eens moet gespeeld hebben. Telkens weer geniet ik van de manier waarop mijn medespelers aan hun kooltjes proberen te geraken. Een aanrader.