Le monde de Nemo 2004

Deze originele speldoos – de vorm is zeshoekig en je kunt naar binnen kijken – nodigt je uit in wereld van Nemo. Deze Disney-figuur is enige tijd geleden wereldberoemd geworden door de gelijknamige film. Als spellen opduiken die op zo’n ‘mediafiguur’ zijn gebaseerd, dan zijn we altijd dubbel voorzichtig en erg argwanend. Het verleden heeft duidelijk gemaakt dat in dit circuit slechts zelden een interessant spel de kop opsteekt. Deze doos is duidelijk een voorbeeld van die laatste categorie. ‘Le monde de Nemo’ vertaald op schitterende wijze het verhaal van de zoektocht naar dit visje. Het coöperatieve karakter maakt het er alleen maar nog echter op...
Het spelmateriaal is groot en de volledige opstelling neemt dan ook nogal wat plaats in. Hierdoor is het eigenlijk leuker om dit spel op een tapijt te spelen. De kinderen die meespelen zullen dit in elk geval heel graag doen.
Het af te leggen parcours bestaat uit 14 lange rechthoekige kaarten die in een rij achter elkaar gelegd worden. Op elk van de eerste drie vakken wordt een ‘pion’ geplaatst. Deze pionnen stellen enerzijds de twee vrienden voor die op zoek gaan naar Nemo en anderzijds de haai die er voortdurend voor zorgt dat de zoektocht vertraging oploopt. Deze drie figuren worden door alle spelers voortbewogen. Dat het eigenlijke kleine pluchen beestjes zijn maakt dat laatste alleen maar nog leuker. Aan het uiteinde van het parcours liggen 3 verdekte schijven. Onder één van die schijven zit Nemo verborgen. De spelers proberen samen zo vlug mogelijk de juiste schijf om te draaien. De grote concurrent waartegen gespeeld wordt is Darla. Dat is de figuur die Nemo in het aquarium wil houden.
Het eigenlijke spel verloopt vrij vlot. Wie aan de beurt komt, draait aan de pijl. Deze geeft aan wat er gebeurt. Verschijnt Marin of Dory (dit zijn de twee zoekende vrienden), dan wordt hun pion een veld vooruit geschoven. Ook Amiral, de pelikaan, is een bondgenoot bij het zoeken. Stopt de pijl bij deze figuur, dan wordt het laatste paroursveld weggenomen. Hierdoor wordt de af te leggen weg steeds korter. Bruce de haai daarentegen doet dan weer het tegenovergestelde: telkens als hij hetzelfde veld als een van de vrienden bereikt, worden alle achteraan liggende velden naar de voorkant verplaatst waardoor het parcours terug langer wordt. Gelukkig kan de haai nooit voor de visjes zwemmen.
De laatste mogelijkheid op het draairad toont Darla. Telkens als de pijl daar stopt, dan wordt een puzzelstuk van het aquarium opengelegd. Zodra het zevende en laatste puzzelstuk verschijnt, is het spel afgelopen en hebben de spelers hun zoektocht verloren...
De verschillende elementen van het verhaal zijn in dit spel mooi verenigd. Natuurlijk bepaalt het draairad alles en zijn de spelers alleen de uitvoerders... De spanning stijgt toch in elke spelronde en de geslaakte zucht bij de uiteindelijke bevrijding is telkens heel groot. Bij verlies wordt niet meteen het draairad als schuldige aangeduid maar is men vooral boos op Darla. Je voelt het dus al aan: vooral jongere kinderen spelen dit spel heel graag. De herkenning en de verbondenheid die de film uitstraalde maakt van hen een team dat alleen maar blij is met een overwinning!