Herders en Schapen 2002

Wie graag spellen speelt waarbij kaarten moeten gecombineerd worden tot de meest interessante combinaties, zal verliefd worden op dit spel.
77 dubbelzijdige vierkante kaartjes tonen op beide zijden gekleurde schapen binnen een omheining, stukken bos of delen van een stad. Elke speler krijgt een geheime opdrachtkaart die bepaalt welke kleur schapen hij controleert. Iedereen probeert voor zijn schapen zo groot mogelijke afgewerkte omheiningen te bouwen tegen het einde van het spel. Maar enkel het grootste terrein zal scoren!
Als startkaart ligt een stukje stad. Wie aan de beurt komt, plaatst een kaartje uit zijn voorraad (4) zodat het minstens met één zijde grenst aan een reeds op tafel liggend kaartje (dominoprincipe). Het aantal zijden waaraan je vers kaartje grenst, bepaalt hoeveel nieuwe kaarten je uit de zak bijkrijgt.
Zo gaat het om beurt verder. Iedereen probeert vanzelfsprekend het terrein zo te beïnvloeden dat zijn schapen een zo groot mogelijk terrein krijgen. De medespelers proberen dit natuurlijk te beletten. Eén keer kan elke speler kleur bekennen door een kaart met vier eigen gekleurde schapen te plaatsen en meteen nog eens te spelen.
Maar: er komen ook wolven en jagers voor op de kaarten! Wie een wolf plaatst in een bos, maakt meteen elke aangrenzend terrein waardeloos, tenzij iemand er een jager op plaatst. Je kan de jager ook preventief plaatsen. Want als er een jager in het bos zit, mag geen enkele wolf er op bezoek gaan.
Wie het eerst besluit om geen kaarten meer aan te leggen, scoort 6 extra punten. De tweede speler die stopt, krijgt 3p en de derde krijgt nog één bonuspuntje. Als iedereen eindigt, worden het aantal schapen geteld in de grootste afgewerkte (= volledig omheinde) weide van elke speler. Deze bepalen, samen met de eventuele bonuspunten, de eindscore.
Herders en Schapen (in het frans: La guerre des Moutons - guerre is misschien wat overdreven) zal heel vaak gespeeld worden. Het legt zich heel vlot uit, blijft spannend tijdens het spel (tenzij je echt heel slechte kaarten trekt) en kent een steeds anders verloop.
Het is heel belangrijk om, zeker in de beginfase, kaarten zo aan te leggen dat je twee, drie of zelfs vier kaarten mag bijnemen. Hierdoor krijg je heel veel keuzemogelijkheden tijdens de rest van het spel. Sommige spelers hebben echter praktische problemen om alle kaarten in de hand te houden en te bestuderen. Een klein zichtscherm ware praktisch. Het spel is niet goedkoop, maar is zeker de moeite waard.