Mare Polare 2004

14 grote ijsschotsen worden in een willekeurig raster van 4x4 op tafel geplaatst zodat twee gaten ontstaan. Alle ijsschotsen vertonen een gat waarin lekkere vissen te zien zijn. Maar niet alle schotsen tonen aan beide bedrukte zijden een gat. Bij aanvang van het spel moeten slechts vijf gaten zichtbaar zijn. Twee ijsschotsen hebben een speciale functie: de orakelplaats is een spiegelende ijsschots met een groot blok ijs erop en er is ook een soort thuisbasis met een mooie iglo. Alle spelers plaatsen hun Inuït op een vrije ijsschots. Elke speler krijgt een geheim recept. Op dit kaartje staat een combinatie van drie soorten (kleuren) vissen waarvan de speler er in totaal 7 moet vangen om een lekkere gamka (vissoep) te bereiden. Elke opdrachtkaart is anders. De spelers ontvangen een kaart, bestuderen heel goed wat daarop staat en hangen de kaart aan hun speelfiguur zodat de opdracht niet meer zichtbaar is. Deze 7 vissen moet elke speler nu zo vlug mogelijk vangen.
Wie aan de beurt komt, dobbelt de speciale dobbelsteen. Als 1-4 ogen zichtbaar zijn, mag de speler zijn figuur horizontaal of verticaal over vrije ijsschotsen verplaatsen. Niet alle ogen moeten opgebruikt worden. De ijsschots waar de speler vertrok wordt vervolgens omgedraaid en op één van de twee vrije open plaatsen gelegd. Hierdoor verandert het speelvlak voortdurend.
Komt de figuur op een ijsschots met opening terecht dan mag hij een vis proberen te vangen. Hiertoe tast de speler in de grote linnen zakken om een bepaalde soort vis te voelen (want de drie soorten vissen hebben elk een speciale vorm). Indien een vis gepakt werd die de speler nodig heeft, mag hij deze op zijn harpoen steken. Een vis die hij niet nodig heeft (omdat zijn opdrachtkaartje er b.v. maar 2 van toont) gaat terug in de zak.
De dobbelsteen bevat ook nog twee symbolen. Bij een "springende Inuït" mag de speler zijn figuur meteen naar een ijsschots naar keuze verplaatsen. Als echter het "spattende water" gedobbeld wordt, valt de figuur helaas meteen in het water (in één van de twee vrije plaatsen) en verliest de bovenste vis van zijn harpoen.
Tijdens het spel kan het gebeuren (zeker bij oudere spelers) dat een speler zijn geheim recept niet meer van buiten kent. In dat geval probeert de speler zijn figuur naar de orakelberg te verplaatsen. Daar aangekomen plaatst hij zijn figuur op de ijsblok en duwt met de duim op de geheime kaart. Hierdoor kantelt de opdrachtkaart wat naar voor en wordt de inhoud weerspiegelt in de blinkend oppervlak van de speciale ijsschots. Als de speler nu goed toekijkt, kan hij zijn opdracht weer aflezen en verder op zoek gaan de juiste vissen.
Wie denkt de juiste combinatie vissen op zijn harpoen te hebben, verplaatst zijn figuur zo vlug mogelijk naar de ijsschots met iglo. Daar aangekomen toont hij zijn medespelers zijn opdrachtkaart en mag zich tot winnaar uitroepen indien hij inderdaad de juiste combinatie vissen gevangen heeft. Bij een eventuele fout moet hij drie vissen afgeven en verder spelen.
In deze basisvariant speelt Mare Polare heel vlot. Iedereen probeert zijn opdrachtkaart goed te onthouden en moet bij elke verplaatsing even goed nadenken waar de vrijgekomen ijsschots best geplaatst wordt. Echt veel invloed hierop heb je niet omdat vier spelers na elkaar de gaten opvullen. Het wisselende speeloppervlak is goed bedacht. Zeven vissen vangen lijkt niet zo moeilijk. Maar daar heb je toch wel wat werk voor. Niet alleen mogen bezette ijsschotsen niet betreden worden maar bovendien moet je ook echt goed kunnen vissen. Na een tijdje vallen je de kenmerken van de drie soorten vissen op. Mar tegen dan ben je misschien je geheime opdracht vergeten...
De spelregels bieden ook nog een coöperatieve variant aan. In de zak worden vier neutrale vissen gestopt. Zodra deze vier gevangen zijn, eindigt het spel en verliezen de spelers als ze niet allemaal erin geslaagd zijn om hun vissoep te koken. Gelukkig kunnen ze elkaar helpen. Wie een vis vangt die hij zelf niet nodig heeft, mag die aan een medespeler aanbieden.
Het lijkt erop dat Selecta Spielzeug dit jaar weer een ijzersterk product op de markt brengt. Na het Gemaskerd Bal der Onzelieveheerbeestjes (waar kleine vingers iets te veel problemen ondervinden) en Viva Topo! (waar er soms niet iets te veel muizen rondlopen) lijkt Mare Polare eenvoudig, sober en doeltreffend. Knap spel.