Les petites Crapules 2003

Je bent buschauffeur en je moet aan je wekelijkse woensdagnamiddagronde beginnen. Het kleine gespuis moet naar verschillende plaatsen in de stad gebracht worden. Die kinderen (met heel grappige namen zoals Laurent Dégoûtant, Clémence Malchance en Huguette Grosse Tête) liggen als verdekte stapel fiches klaar. Er tussenin zitten nog eens zes gebeurteniskaarten gemengd. Elke speler beschikt over een kaart die de kleur van zijn bus aangeeft en waarop plaats is voor 5 fiches.
Elke bus start op zijn eigen startplaats. Het parcours is verdeeld in gekleurde vakjes. Een kleurendobbelsteen bepaalt naar welk gekleurd vakje je bus verplaatst wordt. Telkens een bus verplaatst werd, neemt de speler aan beurt de bovenste fiche, bekijkt deze zonder dat de medespelers dit mogen zien en plaatst de fiche verdekt in zijn eigen bus. Vanaf nu mag de speler deze fiche niet meer bekijken. Hij moet dus heel goed onthouden welke kleur dit kind (fiche) heeft. Indien de kleur overeenkomt met deze van zijn eigen bus, zal hij later proberen het kind te doen uitstappen op zijn startplaats. Komt de kleur echter niet overeen, dan probeert de speler deze kaart om te ruilen met een fiche uit een andere bus.
Wordt een gebeurteniskaart getrokken dan moet die worden uitgevoerd. Deze kaarten gaan nadien uit het spel. Bij erg jonge kinderen kan je beslissen om deze kaarten niet in de pak te mengen.
Eindigt je pion op een vakje met een illustratie dan gebeuren er extra dingen. Brilvakjes geven je het recht om nog eens al je verdekte fiches in je eigen bus te bekijken of eentje bij een andere speler. Vakje met kinderen staan voor acties zoals zingen, uitbeelden, smoelen trekken en nog van dat fraais.
Het belangrijkste aspect in dit spel is echter de mogelijkheid om fiches om te ruilen. Dit kan als je bus een andere bus passeert. Zonder naar de kleur te kijken, ruil je een fiche uit je eigen bus met die uit de gepasseerde bus. Staan de bussen op hetzelfde vak dan pak je gewoon een fiche uit de andere bus (zonder te ruilen).
Telkens je bus zijn startvak passeert mag je – weer zonder te kijken – een kind laten uitstappen. De bedoeling is om de kinderen van je eigen kleur te laten uitstappen. Blijkt het een ander kind te zijn, dan stapt deze terug je bus in.
Wie als eerste speler erin slaagt om drie “Petites Crapules” van zijn eigen kleur naar zijn startvak te brengen, wint het spel.
De titel is leuk maar suggereert veel meer. Het zijn enkel de buschauffeurs die deze kinderen zo omschrijven. Echt stoute dingen doen ze niet. Je moet een goed geheugen hebben om de fiches in je eigen bus en deze in de andere bussen te weten zitten.
Uiteindelijk is dit een eenvoudig verzamel-, onthoud- en breng-thuis-spel. Het materiaal en de kleuren zijn prima voor de jonge doelgroep. Heel veel invloed kan je niet uitoefenen. Het is de dobbelsteen die voor een groot stuk bepaalt wat er kan gebeuren. De bijzondere acties op het speelbord worden niet door elke spelersgroep evenveel gewaardeerd.
“Les Petites Crapules” belooft niet echt wat de titel suggereert. Binnen het genre dobbelspellen met wet extra mogelijkheden verdient het wel zijn plaats maar het mag er geen toppositie claimen.