De Wielen van de Bus 2002

“De wielen van de bus gaan rond en rond, rond en rond, rond en rond. De wielen...” Na een eindje heb je het wel gehad. Vier dergelijke deuntjes komen uit de (door drie batterijen te voorziene) rondrijdende bus. Op de grond ligt een behoorlijk groot speelbord waarop elke kleuter op zijn eigen bushalte een pion plaatst. In het midden van het speelbord worden 16 schijven verdekt gelegd. De bus staat klaar.
Wie aan de beurt komt, rijdt met het ding rond totdat de bus bij zijn halte stopt. Tijdens die tocht wordt je getrakteerd op een heerlijk melodietje...
Als het busje eindelijk weer stil wordt, mag het kind aan beurt even op de motorkap duwen. Een echte Hollandse stem vertelt welk soort kaartje in het midden moet gezocht worden (wiel, toeter, ruitenwisser of deur). Draait de speler een verkeerd kaartje om dan mag hij nog een tweede keer proberen. Indien een correct schijfje gevonden werd dan mag het kind dit op één van de vier voorziene plaatsen van zijn bushalte plaatsen.
Wie als eerste vier verschillende schijven verzamelt, mag als finale zijn pion bovenop de bus plaatsen om het complete liedje nog eens te beluisteren.
De volledigheid gebiedt me nog te vertellen dat nadat de stem bepaalt wat je moet zoeken, elke speler dit nog moet uitbeelden. Hierdoor krijg je het gevoel dat je steeds betrokken bent bij het spel. Dat gevoel blijft echter niet bestaan. Al gauw verveelt de zoektocht. Leden van de familie die zich op een andere plaats in hetzelfde lokaal ophouden, zullen echt niet treuren als de kinderen besluiten om een ander spel te spelen...
Vergeet niet na afloop de batterijen terug te verwijderen. Je weet maar nooit of je die bij een ander spel terug wil inbouwen?