New England 2003

De eerste Engelse emigranten bereikten in 1620 de nieuwe wereld en stichtten in de daaropvolgende jaren de eerste nederzetting. De spelers (3 – 4) koloniseren als hoofd van hun familie het nieuwe land. Iedere speler start met drie verschillende (dubbele) starttegels die op het speelbord (bestaande uit 98 percelen) geplaatst worden. Deze starttegels stellen zowel de weiden, de akkers als de woongebieden van zijn familie voor. Deze tegels zijn dubbelzijdig (de passieve kant ofwel de actieve kant.)
Elke speelronde bestaat uit drie fasen:
- het uitstallen van het aanbod
- het kiezen van een biedschijf
- het kopen en koloniseren en aansluitend de inkomsten innen
1. Het uitstallen van het aanbod
De startspeler bepaalt hoeveel gebiedskaartjes hij in het aanbod wil plaatsen. Het moeten er minstens 3 en hoogstens 6 zijn. Deze kaartjes worden uit een stoffen zak getrokken. Deze weiden, akkers of woongebieden worden verder aangevuld met actiekaarten zodanig dat alle negen aanbodsvelden bezet zijn. Er zijn twee soorten actiekaarten. Kaarten waarmee men gebiedskaarten in gebruik kan nemen (van passief naar actief omdraaien) en kaarten waarmee men een figuur (emigrant, schuur of schip) kan plaatsen.
2. Het kiezen van een biedschijf
Beginnend met de startspeler kiest iedere speler een biedschijf (waarde van 1 tot en met 10)
3. Het kopen en koloniseren en aansluitend de inkomsten innen.
Hij die de hoogste fiche kiest, heeft de eerste keuze uit het aanbod. Hij moet echter voor elke kaart een bedrag aan shillings aan de bank betalen gelijk aan de waarde van zijn biedschijf. Men mag max. twee kaarten aankopen. Men hoeft niet te kopen. Het aanbod wordt niet aangevuld na een aankoop. Het aanbod wordt dus voor elke volgende speler kleiner.
Kiest men voor een gebiedskaart dan moet men deze onmiddellijk met de passieve kant op een vrij perceel leggen. Dit perceel moet horizontaal of verticaal aan een eigen perceel van een gelijke soort grenzen. Anderzijds mag het nooit horizontaal of verticaal aan een vreemd (van een andere speler) perceel van een gelijke soort grenzen. Diagonaal mogen gelijke soorten gebieden van twee spelers elkaar wel beroeren. Hierdoor kan het gebeuren dat men een eigen soort gebied niet meer kan uitbreiden.
Je mag enkel kaarten aankopen die je onmiddellijk kunt gebruiken. Heb je echter een schuur gebouwd (met behulp van een actiekaart) dan mag je daar één kaart opslaan om hem later te gebruiken. Andere actiekaarten laten naast het plaatsen van een schuur ook het inbrengen van schepen en emigranten toe. Deze twee laatste mogen later nog verplaatst worden naar ander onontgonnen landtegels (passieve kant bovenaan) Elke emigrant levert een extra shilling op bij je basisinkomsten van 4 shilling per beurt. Ben je aan beurt en je hebt de meeste schepen dan mag je in je beurt een extra gebiedskaart of actiekaart aan het aanbod toevoegen. (niet verplicht)
Kies je voor een ontwikkelingskaart dan moet men deze onmiddellijk uitvoeren. Men draait het op de kaart aangegeven aantal vrije percelen van passief naar actief om. De percelen moeten op dezelfde wijze als op de kaart aangegeven staat geordend zijn. De speler krijgt het aangegeven getal als zegepunten.
Het spel eindigt onmiddellijk wanneer er in fase 1 'het uitstallen van het aanbod' er onvoldoende kaartjes in de stoffen zak zijn. Hij die op het einde van het spel de meeste zegepunten bezit is de winnaar. De zegepunten bestaan uit de punten die aangegeven staan op de voor hem openliggende ontwikkelingskaarten. Tevens krijgt de speler met de meeste figuren van een bepaalde soort de overeenkomstige zegepunt-kaart.
Beoordeling: alhoewel men bij het eerste maal spelen het idee heeft van 'ja maar er zijn leukere spellen in dit genre' moet ik bekennen dat na enkele malen spelen je meer mogelijkheden in het spel ziet dan dat men eerst zou vermoeden. Wat je dan weer een voordeel geeft tegenover beginnende spelers. Eerder leuk als je het met dezelfde groep een week later nog eens speelt terwijl je nog een uurtje hebt vooraleer ze de tent sluiten.