Shabadabada (F) 2001

Wie van muziek en/of poëzie houdt en graag in (een grote) groep speelt, moet dit beslist eens uitproberen. Het kleine bevallige doosje toont een cd-schijfje waarop in het midden een mannetje met een paraplu is afgebeeld. Dit zegt misschien even weinig als de titel maar zodra je doorhebt waar het in dit spel allemaal om draait, dan wordt alles ineens veel duidelijker... “Singing in the rain” is inderdaad de oplossing voor het mannetje, de titel moet je zien als een deuntje.
De spelers worden in twee gelijke groepen verdeeld. Uit de dikke stapel kaarten worden 11 kaarten geselecteerd. Op elk van die kaarten staan aan beide kanten 2 woorden genoteerd: een Franstalig en een Engelstalig. (Soms staat een korte cursief gedrukte omschrijving in de plaats van het woord. Elk woord dat aan de omschrijving voldoet, is dan geldig.) Nadat de bovenste kaart is omgedraaid (de zichtbare woorden van de stapel zijn dus niet van toepassing...) begint het spel. Om de beurt zingen of declameren de groepen een zin uit een lied of gedicht. Enige voorwaarde is daarbij dat die zin één van beide zichtbare woorden moet bevatten. Zodra de ene groep daarin is geslaagd, gaat de beurt naar het andere team. Op deze manier wordt voortdurend afgewisseld. Wordt ‘geciteerd’ uit een reeds vermelde tekst of kan een ploeg niets meer kan uitbrengen, dan wint het andere team en krijgt het de afgewerkte opdrachtkaart. De ploeg die uiteindelijk de meeste kaarten kon verzamelen, wint.
Het spreekt voor zich dat dit partyspel niet iedereen zal bevallen... Wie geen liedjes kent, geen poëzie leest of niet durft ‘optreden’ voor een grote groep, zal alleen maar blij zijn als het doosje weer wordt opgeborgen. Groepen die graag sfeer maken en daarbij durven zingen of declameren, zullen dit spel zelfs op den duur zonder het doosje gaan spelen...
Een leuk idee in een klein doosje.