Roemrijke Ridders 2002

Vier dappere ridders zitten met een probleem. Hun geliefde prinses zit aan de overkant van het kasteel. Ze willen er zo snel mogelijk terug bij. Maar de weg erheen bestaat uit een steeds veranderende doolhof. En om het geheel nog lastiger te maken, probeert een spook hen weer steeds weer weg te jagen.
Het speelbord wordt eerst opgevuld met kleine kaartjes waarop stukken van de doolhof te zien zijn. Dan plaatst ieder zijn mooie houten ridder op het eigen startvlak. De rode ridder ziet op de tegenovergestelde hoek een rode prinses zwaaien met haar zakdoek. Daar moet hij proberen te geraken.
Eerst gooit hij de kleurendobbelsteen. Hij moet nu een vrij veld, dat grenst aan de ridder van dat kleur, omwisselen met een ander vrij veld naar keuze. Hierdoor verandert de doolhof. Vervolgens moet die speler aan beurt heel goed naar de mogelijke open wegen in de doolhof kijken. Hij moet nu een blinddoek opzetten en met een gewone dobbelsteen gooien. Zijn rechterbuur wordt zijn schildknaap en vertelt het resultaat van de dobbelsteenworp. De gemaskerde speler moet nu mondeling aanwijzingen geven aan zijn schildknaap om zijn ridderfiguur te verplaatsen. Vanzelfsprekend moet de ridder de wegen volgen en kan hij niet doorheen de muren lopen. Gelukkig moet de ridder niet alle ogen gebruiken tijdens die verplaatsing. In het basisspel eindigt hier de speelbeurt en komt de volgende speler in actie: dobbelen, doolhof veranderen, blinddoek op, terug dobbelen en mondeling je verplaatsing doorgeven.
Zodra een ridder als eerste bij zijn prinses geraakt, eindigt het spel. Deze ridder is vanzelfsprekend gewonnen.
De spelregels geven nog een extra mogelijkheid: Gunilla het spook moeit zich in de doolhof. De figuur van het spook wordt op één van de vier middelste vakken van de doolhof geplaatst.
Dezelfde basisregels gelden. Als de speler tijdens zijn verplaatsing zijn eigen ridder doet opbotsen tegen het spook, eindigt zijn speelbeurt onmiddellijk. Daar moet je dus goed voor oppassen. Maar na de verplaatsing van je ridder, komt het spook ook nog eens in beweging. De speler moet, nog steeds geblinddoekt, instructies geven om het spook exact drie velden te verplaatsen. Dat betekent dat de doolhof nog beter moet bestudeerd worden als voorheen. Want als Gunilla de eigen ridder pakt (wat overigens gebeurde tijdens onze eerste testronde met iemand van ons...), dan mag je schildknaap van dienst je ridderfiguur drie velden verplaatsen in een richting naar keuze. Pakt het spook een andere ridder, dan mag de speler aan beurt, zonder blinddoek, die ridder ook drie plaatsen verzetten.
Met wat oudere kinderen kan je zonder problemen het spook meteen gebruiken. Dit spel lijkt heel eenvoudig, maar is het uiteindelijk toch niet helemaal. Je moet een prima visueel geheugen hebben om je eigen ridder en het spook goed doorheen de steeds veranderende gangen van de doolhof te leiden. Het op- en afzetten van de blinddoek zorgt voor de nodige sfeer. Alle materiaal is weer van de gekende Haba-kwaliteit. Bij sommige volwassenen kan de blinddoek wat te klein uitvallen.