Tennis Masters 2000

Het materiaal in deze doos spreekt erg aan: een heel groot tennisveld in een speciaal zacht materiaal dat een beetje kleeft, twee grote tennisfiguren met een groot tennisraket in de hand en een doosje met zes speciale wollige tennisballetjes. Over het midden van het terrein wordt een tennisnet opgespannen. Het geheel ziet er erg realistisch uit. Geen dobbelstenen, geen speelkaarten, geen elementen die wijzen op een normaal gezelschapsspel. De spelregels raden aan om eerst wat in te spelen (op te warmen) door om beurt de bal naar elkaar te slaan. Want dit moet je bijna ook letterlijk nemen. Je moet de bal voor je speelfiguur op de mat leggen, vervolgens de slagarm naar achter trekken en loslaten zodat die de bal bij zijn terugspringen opschept en hopelijk ergens over het net doet vliegen. Dit vraag heel wat oefening. Na een tijdje begin je te voelen hoe je de bal wat richting kunt geven. Maar heel vlot werkt het systeem helaas niet.
Beide spelers beschikken ook nog over een soort kartonnen palet dat ze onder het speelbord moeten schuiven. Dit palet bevat lijnen die aanduiden waar de stand- en loopsector is van de eigen pion. De tennismat zelf is wat doorzichtig zodat je de lijnen toch nog goed kan zien. De opslag gebeurt zoals in het echte tennis. De plaats waar de bal uiteindelijk stil ligt is belangrijk. Geen zorg echter, door het wollige uiterlijk van de bal en de relatief kleine kleefkracht van de speelmat rolt die bal niet zo erg ver weg. De tegenstander bekijkt vervolgens zijn palet en controleert of de bal wel binnen de stand- of loopsector ligt van zijn eigen pion. Hij verschuift zijn palet onder de mat en kiest een nieuwe positie om de bal terug te slaan. Indien je tegenstander de bal kan plaatsen naar een punt op je eigen speelhelft die buiten je eigen stand- of loopsector ligt dan scoort die een punt. Scoren en puntentelling gebeurt net zoals in het echte tennis.
Zoals eerder reeds beschreven, moet je handig zijn om de bal te kunnen spelen. De buigarm van je pion is niet zo flexibel, soms heb ik zelfs schrik om die te plooien of zelfs te kraken. Het geheel oogt heel mooi, maar enige tactiek kan je niet toevoegen aan je spel. Je bent volledig afhankelijk van de grillen van deze tennisbal.
De spelregels worden in vijf talen geleverd. Gelukkig maar, want de Nederlandse vertaling is ronduit slordig. De termen bij de figuren ontbreken, de woordkeuze is te technisch en er komen zelfs fouten in de uitleg voor. De Duitstalige spelregels er even op nalezen is geen overbodige luxe. Dit spel kan je het best omschrijven als een heel mooi verpakt behendigheidspel.