Bombay Bazar 2001

Vier olifanten staan klaar op de vier hoeken van een groot marktplein in Bombay. De eigenaars (spelers) proberen de slurf van hun eigen olifant zo groot mogelijk te maken. Dat is een probleem omdat hierdoor de slurven door elkaar kronkelen en het op een gegeven moment niet meer zo duidelijk is bij welke olifant welke slurf hoort.
68 zeshoekige tegels moeten eerst gesorteerd worden in 10 verschillende stapels. Hierdoor beschikt elke speler steeds over alle soorten mogelijke tegels (als er nog voldoende aanwezig zijn in de stapel). Elke speler mag bij zijn beurt één van de beschikbare puzzeldelen nemen en aan de slurf van zijn eigen olifant aanleggen. De legregels zijn zeer duidelijk en kennen we van andere legspellen (zoals Linie 1 en dergelijke). Geen enkel stuk slurf mag buiten het speelbord eindigen, alle stukken slurf op elke tegel moeten aansluiten op aangrenzende tegels en je moet steeds je eigen slurf langer maken. Wie niet meer verder kan uitbouwen, moet een eind-slurfstuk plaatsen.
Als alle eindstukken geplaatst zijn, wordt de lengte van de slurf van elke speler (olifant) geteld om de winnaar te bepalen.
De spelregels vermelden nog een tornooi-variante en een mogelijkheid om Bombay Bazaar alleen te spelen.
Het idee is goed bedacht: elke speler beschikt steeds over alle mogelijke resterende tegels om te spelen. Hierdoor ben je niet afhankelijk van een bepaalde beginvoorraad en geluksfactor. Je moet wel goed in de gaten houden of en wanneer een bepaald type tegel zal opgebruikt zijn.
De lay-out is stemmig, maar komt net iets te donker over. Veel spelers hebben last van de te zacht getekende contouren van alle slurfstukken. Het lijkt alsof de scanner niet scherp afgesteld was bij het inscannen van de tekeningen. In Denemarken behaalde dit spel blijkbaar enkele prijzen, waaronder ‘beste familiespel’. We kunnen daar inkomen, maar echt blijvend of pakkend mag je dit spel toch ook weer niet beschouwen.