In de Ban van de Ring: De Strijd 2002

Frodo en zijn metgezellen nemen het nog maar eens op tegen de vazallen van Sauron. Op het speelbord beschikt elke speler over 9 verschillende speelstukken. Deze stellen elk een andere figuur voor. Zoals te verwachten is, heeft elke figuur specifieke actiemogelijkheden. Voor een vlot en goed spelverloop is een goede kennis van deze eigenschappen dan ook een must.
De startopstelling mag elke speler - binnen bepaalde marges - zelf bepalen. Het doel is voor beide spelers erg specifiek: de speler met de witte figuren - de ‘lichtzijde’ - moet koste wat het kost Frodo naar de overzijde brengen. De speler van de ‘duisternis’ probeert ofwel Frodo te vangen ofwel drie eigen pionnen naar de overkant te brengen.
Om de beurt verplaatsen de spelers een eigen speelstuk. Dit doen ze overeenkomstig de aanwezige eigenschappen en de veldverdeling op het speelbord. Vooral de oversteek van de centrale bergketen is geen eenvoudige zaak. Goed proberen in te schatten waar welke pion van de tegenstander zou kunnen verborgen zitten is een belangrijke stap naar de overwinning. (Hier heeft het spel zeer zeker enkele kwaliteiten van het overbekende Stratego overgenomen.) Zodra twee verschillend gekleurde figuren op hetzelfde veld terecht komen, komt het tot een gevecht. Beide figuren worden dan omgedraaid en er wordt nagegaan of één van beide direct is uitgeschakeld. Is dit niet zo, dan moeten beide spelers één van hun specifieke handkaarten uitspelen. De verliezer neemt dan zijn pion van het bord.
Wie uiteindelijk het best gebruik maakt van de eigenschappen van zijn speelstukken, goed wist in te schatten wat zijn tegenstander van plan was en daarenboven natuurlijk wat geluk heeft bij dit alles, wint gegarandeerd dit spel.
Er komt heel wat bij kijken maar het loont uiteindelijk zeker de moeite. In elk geval zullen meerdere partijen nodig zijn om alles onder de knie te krijgen...