Bron: Spellenlab
Iedereen kent het basismechanisme van de pure memory: probeer steeds weer twee dezelfde kaartjes om te draaien...
In deze variant komt er één element bij: je beslist niet zelf het onderwerp van het paar je omdraait. Een klein, handig en mooi vormgegeven apparaatje (in de spelregels ‘muis Marvin’ gegeten) geeft nl. de nodige instructies. Bij elk van de 12 aanwezige paren hoort een uniek geluid.
Beluister deze voor het eerste spel aandachtig en verbind ze elk met de bijpassende tekening. Hierdoor worden misverstanden vermeden en fouten uitgesloten.
Als het spel start, laat Marvin door een druk op de pijlknop één van die geluiden horen. De speler aan beurt draait nu twee kaartjes om in de hoop het juiste paar te vinden. Bij een of twee foute kaartjes worden deze terug verdekt gelegd en is de volgende speler aan de beurt. Na een goed antwoord mag die speler het paar behouden en drukt hij op de ronde knop. Door deze actie wordt het laatst gehoorde geluid door Marvin uit de selectie gehaald. Tijdens het verdere verloop van het spel zal dit geluid dus niet meer opduiken. Na elk goed antwoord vermindert dus logischerwijs het aantal mogelijkheden.
Marvin is door Ravensburger knap ontwikkeld. De geluiden zijn erg duidelijk en steeds in een willekeurige volgorde te horen!
Wie wat uitgekeken was op de klassieke memory, heeft met dit doosje een knappe ‘luistervariant’ in handen. Door de verplichte overstap van geluid naar beeld komt daar zelfs heel wat interessante leerdoelstellingen de kop op steken...