Harry Potter: Halls of Hogwarts (Gangen van Zweinstein) 2002

Bij dit spel zwerven de spelers door de gangen van Zweinstein om zo vlug mogelijk alle klaslokalen te bezoeken die in hun persoonlijk lessenrooster voorkomen.
Het speelbord bevat 33 lege vakjes waarin verwisselbare speeltegels komen te liggen. Deze tegels tonen, naast de noodzakelijke zeven verschillende leslokalen, allerlei combinaties van gangen, trappen en halls met al dan niet geblokkeerde deuren. Als alle tegels in het speelbord liggen, krijg je het effect van een grote doolhof (zoals bij de Betoverde Doolhof van Ravensburger).
Elke speler kiest een toverhoed uit als pion en start in een hoek van het speelbord. Wie aan de beurt komt, dobbelt met een vierzijdige dobbelsteen en mag 1 tot 4 speeltegels manipuleren. Je kan een speeltegel in een andere richting draaien (op dezelfde plaats in het raster) of een reeds eerder omgedraaide tegel terug met de tekening naar boven leggen. Op eender welk moment kan de speler evenementenkaarten uitspelen om b.v. vijf kaarten te kantelen naar hun blanco zijde of een leslokaal tijdelijk op slot te doen. Na het veranderen van de tegels verplaatst de speler zijn pion zo ver als mogelijk doorheen de doolhof.
Elke speler kreeg vooraf een lessenrooster waarop de zeven te bezoeken leslokalen in een eigen volgorde staan aangegeven. Deze lokalen moeten in die volgorde bezocht worden. Wie hierin slaagt en als eerste terug naar zijn startvak kan lopen, wint het spel.
Het mechanisme is overduidelijk gebaseerd op de steeds veranderende doolhof van Ravensburger. Maar deze doolhof verandert niet door er een extra kaart van buitenaf in te schuiven. Hier kan elke kaart ter plaatse geroteerd worden in een andere richting. Door het uitspelen van de 13 verschillende soorten evenementenkaarten kunnen bovendien tegels verwisseld worden van plaats en zelfs gewoon omgekeerd worden, zodat de blanco rugzijde niet meer te betreden is. Deze actiekaarten geven het spel een hoge plaagfactor. Je kan de plannen van een medespeler serieus dwarsbomen, maar je kan de doolhof voor je eigen pion ook prima open maken. Het was trouwens opvallend bij onze eerste partij hoe vlot elk volgend leslokaal bereikbaar was. Indien je zou beslissen om de speciale actiekaarten niet te gebruiken, verhoogt de tactische component van het spel aanzienlijk.
Onze grootste kritiek betreft de vormgeving en de kwaliteit van het materiaal. De hele Harry Potter-reeks van Mattel wordt met een vreemd perspectief getekend (om vanuit elke zijde een rechtop-effect te verkrijgen). Dit is zo onnatuurlijk, dat het stoort. De gangen en muren op de speelstenen zijn helemaal niet duidelijk getekend. Sommigen vinden dat dit juist moet (anders heb je geen doolhof), maar de meeste testspelers vinden die extra inspanning net iets te veel. De rugzijde van de kaarten is van gewoon karton en dus helemaal niet ontworpen om open in het raster te liggen. Dat stoort. Men had hier een neutrale tekening van b.v. vier gesloten muren of deuren kunnen aanbrengen. Spelen op een speelbord waar hier en daar stukken grijs karton zichtbaar zijn, lijkt nergens naar. De spelregels bevatten storende vertaalfouten. Je moet de Duitse tekst nalezen om precies te weten te komen wat men bedoelt. De beschrijving van b.v. het omdraaien van tegels is ronduit slecht geschreven. De kans is groot dat hier een aantal gezinnen het spel verkeerd interpreteren.