Bron: Spellenlab
Toen we voor het eerst deze doos openden, waren we onmiddellijk gefascineerd door de stoffen speelmat. Dit heeft natuurlijk niets met de kwaliteit van het spel te maken, maar het geeft toch een extra dimensie.
Het spel zelf speelt echter heel vlot en verrast telkens opnieuw. Tijdens je beurt probeer je voortdurend de afweging te maken: leg ik kaarten in het midden van de mandala (slechts 1 kaart, maar je kan je hand aanvullen met 1-3 kaarten; met een maximum van 8 handkaarten); probeer ik mijn positie bij een van de mandala's te versterken (door één of meerdere kaarten van dezelfde kleur in het eigen veld van de mandala neer te leggen) of wissel ik een aantal handkaarten. Vanaf alle kleuren in een mandala voorkomen, wordt deze 'vernietigd' (d.w.z. dat hij 'geteld' wordt). Hierbij neemt de speler met het meeste kaarten in het 'eigen veld' van de mandala als eerste alle kaarten van een kleur naar keuze, dan doet de andere speler hetzelfde. Dit gaat door tot alle kaarten genomen zijn. Van de 'genomen kaarten' moet de speler, als deze kleur er nog voorkomt, de eerste open op het eerstvolgende vrije vak van zijn 'rivier' leggen. De overige kaarten worden gedekt in de eigen 'kelk' geplaatst. De positie van de kaart in de rivier (bv. vak 1, 2, 4...) bepaald hoeveel punten je aan het einde van het spel voor elke gedekte kaart van deze kleur, die in de kelk voorkomt, krijgt. De optelsom van deze punten bepaald de eindscore... en vanzelfsprekend: de speler met het meeste punten wint!
Mandala is een spel dat telkens anders speelt. Je hebt natuurlijk een beetje geluk nodig, maar het komt er vooral op neer om (te proberen) voor de 'juiste kleur' te gaan. Wat ons betreft een van de betere 2 persoonspellen van de laatste jaren.