Lobo 77 1993

Wie het basisprincipe van ‘Uno’ kent én daarenboven wat kan rekenen (optellen is voldoende...) moet dit spel beslist eens proberen. Basisidee van ‘Lobo 77’ is nl. zolang mogelijk mogen meedoen. Iedereen beschikt bij het begin over 3 schijfjes en valt uit zodra hij geen schijfje meer kan wegleggen. Winnaar wordt uiteindelijk diegene die als enige nog één of meer schijfjes in zijn bezit heeft.
De rest van het materiaal bestaat uit kaarten. Naast tal van getalkaarten (vooral van 0 t.e.m. 10 evenals de veelvouden van 11) vind je enkele speciale actiekaarten die uitgespeeld op het gepaste moment een - vooral voor jezelf - opgelucht gevoel veroorzaken...
Iedereen bezit bij het begin 5 handkaarten waarvan hij er elke ronde één van uitspeelt. (Alleen bij de kaart ‘dubbele beurt’ moet een speler twee kaarten leggen en vervangen.) Wie echter vergeet zijn handvoorraad terug aan te vullen moet verder met 4 kaarten wat niet zo meteen een voordeel is.
De startspeler kiest een willekeurige kaart en legt deze centraal. De andere spelers verhogen deze centrale waarde en vermelden daarbij steeds de bereikte totaalsom. Hierbij is het opletten geblazen want bij alle veelvouden van 11 moet een schijfje weggelegd worden! Bovendien eindigt een ronde zodra iemand de waarde van 77 bereikt of overschrijdt. Deze speler moet dan al zijn overblijvende fiches ineens afgeven maar mag toch nog aan de volgende ronde beginnen. Bij zijn eerstvolgende ‘overtreding’ echter zal hij direct de strijd moeten staken!
Vooral deze laatste spelregel wijkt af van de andere vertalingen in het spelregelboekje. Wie de moed heeft om de spelregels eens in de verschillende talen te lezen zal merken dat er telkens wel een of ander detail foutief of creatief werd aangepast.
Onze testronden zorgden daarenboven ook nog voor een eigen (?) aanpassing. Normaal gezien moeten voor elke ronde alle kaarten terug verzameld worden en herverdeeld worden. Wij vonden het veel leuker (en spannender) om een nieuwe ronde met de overblijvende kaarten van de vorige ronde aan te vatten. Deze vrijwillige aanpassing heeft wel enorme invloed op het spel en de manier van spelen.
Al bij al is ‘Lobo 77’ een vlot plaagspel waarbij de spelers voortdurend proberen om het ‘kraken van de 77’ naar de volgende (of voorgaande) speler door te schuiven. Dat dit niet steeds even succesvol is, zal vlug blijken. Sommige kaarten blijken nl. een soort boemerangeffect te hebben...
Plezier verzekerd!