Monopoly: Trader 2001

In het midden van de doos staat een soort computer afgebeeld. Deze toont de waarde van enkele aandelen die door de verschillende spelers aangekocht werden.
Dit toestel blijkt bij het openen van de doos redelijk groot en fascineert uitermate. De ondertitel ‘beurs editie’ doet vermoeden dat dit geen klassieke Monopoly is.
Wie wat tijd uittrekt om het spelregelboekje (15 blz.) te lezen, ontdekt dat bij deze variante geen grond, huizen en appartementen aangekocht worden. In hun plaats komen aandelen van beursgenoteerde bedrijven uit de Benelux. Van elk bedrijf zijn er 9 aandelen beschikbaar. Wie als eerste op een vakje komt, kan hoofdaandeelhouder worden door meteen 5 van de 9 aandelen aan te kopen tegen de prijs voorzien op het vakje. Bedrijven dicht bij de start zijn relatief goedkoop en deze op het einde van het traject zijn de duurste. Het geld betaal je aan de bank en de aankoop wordt met enkele toetsen ingevoerd op de computer. Meteen zie je de waarde van de aandelen van dat bedrijf lichtjes wijzigen. Verdere aankopen worden steeds geregistreerd op de computer. Wie op een vakje belandt dat eigendom is van een andere speler, moet - vanzelfsprekend - betalen. De computer bepaalt hoeveel en de speler betaalt aan de Bank! Pas als de eigenaar voorbij ‘start’ komt, geeft de computer aan hoeveel die eigenaar incasseert aan dividenten (bovenop de traditionele premie verbonden aan dit vak) die aan de Bank betaald werden door spelers die op vakken van andere eigenaars gestopt hebben.
Wie een volledige straat in eenzelfde kleur bezit, mag kantoren bouwen. Hierdoor stijgt de beurswaarde van dat bedrijf. Alle andere elementen van een klassieke monopoly zijn verder aanwezig: spelers kunnen verkopen aan elkaar; bedrijven kunnen per opbod geveild worden indien de speler niet wenst aan te kopen; belastingen, gevangenis, nutsbedrijven en kanskaarten duiken ook hier op.
Leuk? Eigenlijk niet.
Die beurscomputer houdt alle verrichtingen bij. Dat lijkt goed. Maar hierdoor heb je als speler geen enkel gevoel van betrokkenheid. Je weet niet wat je momenteel bezit, je kent de waarde niet van je aandelen (tenzij je dat toestelletje voortdurend doorgeeft aan elkaar), je weet niet waarom aandelen stijgen of dalen en je kan daar dus ook niet op inspelen. Kortom: je bent je overzicht op de situatie kwijt! Het toestel dat op het midden van de doos in al zijn glorie staat afgebeeld is eigenlijk de oorzaak van het onbehagen dat spelers ondervinden tijdens het spel.