New York New York 1989

Wolfgang Kramer heeft de overbekende skyline van New York (weliswaar van voor 11 september 2001) in twaalf stukjes verdeeld. In de doos steken per kleur 12 genummerde langwerpige kaartjes die mooi naast elkaar passen. Vooraf kiest elke speler een kleur en probeert op het eind zoveel mogelijk kaarten van de eigen kleur in de skyline terug te vinden.
Alle kaarten worden grondig geschud en verdekt op een stapel gelegd. Nadat elke speler er 6 van heeft gekregen worden er nog eens 6 open in een rij gelegd. Nu kan het spel beginnen. Om de beurt leggen de spelers een kaart in het midden en nemen vervolgens een openliggende kaart. De vrijgekomen plaats wordt tenslotte terug opgevuld. Bij het leggen wordt ervoor gezorgd dat alle kaarten in een oplopende volgorde liggen. Elke gespeelde kaart waarvan de getalwaarde reeds voorkomt op tafel, wordt bovenop die vorige kaart gelegd. Op deze manier worden dus 12 stapeltjes van (maximaal) 4 kaarten gevormd. Naar het einde toe wordt het spannend en zou de geluksfactor gaan domineren indien volgende regel niet bestond: wie geen kaarten meer wil leggen, moet dit ook niet meer doen en past. Deze speler blijft dan verder toekijken tot iedereen gepast heeft of zijn laatste kaart heeft uitgespeeld.
De puntentelling is (heel) eenvoudig. Iedereen maakt de som van de openliggende getalwaarden van de eigen kleur. Na verschillende spelronden is de winnaar bekend.
De variant waarbij reeksen van (2 of meer) kaarten extra punten opleveren geeft dit spel meer spanning. Voortdurend kijken naar de openliggende kaarten waaruit gekozen mag worden, is nu zeker de boodschap.
Dit kaartspel is leuk en onderhoudend. De spelregels zijn eenvoudig en zorgt toch voor de nodige spanning. Een aanrader voor spelers die snel even iets tussendoor willen spelen...