Bluffi 1975

24 kaartjes worden verdekt in een rij geplaatst. Elk kaartje toont een +1 of -1 tot een +4 of -4. De spelers plaatsen hun pion aan het begin van dit parcours. Op een speelbordje liggen acht speciale kaarten verdekt die op de onderzijde een aantal dobbelsteenogen tonen (2 keer 1 tot 4).
Wie aan de beurt komt, draait één zo’n dobbelsteenkaartje om en mag zijn pion evenveel plaatsen op het parcours verschuiven. Vervolgens mag die speler - in het geheim - kijken wat er op de onderzijde staat van de kaart waarop zijn pion gestopt is. Nu komt het belangrijkste spelelement: de speler is niet verplicht om te zeggen wat er op die kaart staat. Als er b.v. een ‘-3’ staat, mag hij gerust luidop ‘+3’ zeggen. Als niemand bezwaar maakt, mag die speler zijn pion aansluitend drie velden vooruit plaatsen. Maar als iemand zegt: ‘je bluft’, wordt de kaart omgedraaid. Indien de speler aan beurt effectief aan het bluffen is, moet die 5 plaatsen achteruit. Indien de speler aan beurt correct gespeeld heeft, moet de twijfelaar zelf 5 plaatsen achteruit.
Zo gaat het steeds verder totdat iemand het laatste kaartje van het parcours bereikt en daardoor het spel wint.
Bluffi is een eenvoudig spel met iets te weinig beïnvloedingsmogelijkheden bij een gering aantal spelers. Als je echter met meer dan drie spelers aan tafel zit, stijgt de spanning beduidend. Dit blufspel speelt vlot en kan als ideaal opwarmertje op tafel komen.