Mexica 2002

Na Tikal (spel van het jaar in 1999) en Java hebben de heren M. Kiesling en W. Kramer nu het derde deel van hun trilogie op de markt gebracht: Mexica. Raar als je weet dat van deze drie Mexica reeds volledig was uitgewerkt vooraleer ze aan beide andere spellen begonnen zijn.
Het speelbord stelt een eiland voor op het Texcocomeer waar later Mexico City ontstond.
De spelers proberen eerst gebieden af te bakenen met behulp van kanalen. De grootte van een gebied wordt bepaald door wijkfiches. Deze fiches geven aan hoe groot een gebied precies moet om het te kunnen claimen. Bovendien moet je met je pion (Mexica) aanwezig zijn in dat gebied. Dit claimen levert onmiddellijk punten op.
Anderzijds moet men ook bouwen want zodra de acht eerste wijken zijn geplaatst en één speler zijn 9 huizen heeft gebouwd, volgt een eerste waardering. In elk geclaimd gebied wordt nagekeken hoeveel verdiepingen elke speler gebouwd heeft. De speler met de meeste verdiepingen, krijgt het meest punten. De zwakste speler ontvangt helaas niets.
In de tweede ronde krijgen de spelers 9 nieuwe huizen en komen de overige 7 Calpullifiches in het spel.
Opnieuw worden wijken geclaimd en huizen gebouwd.
De tweede ronde eindigt eveneens wanneer alle Calpullifiches geplaatst zijn en één speler al zijn huizen op het speelbord heeft geplaatst. Enkel nu worden bebouwde gebieden die niet geclaimd zijn eveneens gewaardeerd. Als toetje krijgt de speler die met zijn Mexica eindigt op een startveld nog eens 5 waardepunten.
Net zoals in Tikal en Java hebben de spelers een aantal actiepunten ter beschikking. De 6 actiepunten kunnen naar believen worden ingezet tijdens de beurt. Voor elke speler is er een handige kaart met de beknopte spelregels. Wie aan beurt is kan: kanalen graven; zijn Mexica verplaatsen; huizen bouwen waarbij elk verdiep voor 1 actiepunt telt; een overschot aan actiepunten omruilen tegen actiefiches of bruggen bouwen. Deze bruggen geven je de mogelijkheid om via de kanalen en/of het meer van de ene brug naar de andere brug te bewegen (je springt als het ware van de brug in een bootje en je vaart naar een andere brug). Hierdoor kan je door een minimaal inzetten van actiepunten van de ene zijde van het speelbord naar de andere zijde geraken wat voor heel wat onverwachte wendingen kan zorgen. In het slechtste geval kan men door een forse investering van 5 actiepunten zijn Mexica willekeurig op het speelbord verplaatsen.
Mexica staat wat moeilijkheidsgraad betreft tussen de twee andere spellen in. Java is wel iets steviger, alhoewel Mexica het gewone familiespel toch overstijgt.
De spelregels zijn erg duidelijk en goed voorzien van voorbeelden alhoewel op de achterzijde van de doos een foto prijkt van een spelsituatie die helemaal niet kan: spelers hebben de verkeerde gebouwen ter beschikking en gebieden werden geclaimd alhoewel ze niet voldoen aan de voorwaarden wat de grootte betreft.
De opbergmogelijkheden van het materiaal zijn goed, er zijn speciale vakjes voor de verschillende onderdelen. Het grafische ontwerp door Franz Vohwinkel is prachtig en brengt je onmiddellijk in de sfeer.
Het spel is een aanrader en zal zeker meer dan eens op onze spelavonden gespeeld worden.