Die neuen Entdecker 2001

In 1996 verscheen het spel ‘Entdecker’ bij Goldsieber. Dat was het eerste spel dat Klaus Teuber bedacht had in zijn reeks ‘ontdekkingsspellen’. In 2001 verschijnt nu bij Kosmos dit spel waarbij de spelregels op meerdere plaatsen gewijzigd zijn. Waarom? Heel eenvoudig antwoord. De auteur kreeg bij zijn eerste spel nogal wat kritische bedenkingen van spelers die aanvoelden dat zijn eerste idee niet genoeg uitgewerkt was. Er zat veel meer potentieel in dit legspel. Klaus Teuber heeft geprobeerd aan die kritiek te voldoen.
De basisstructuur blijft dezelfde. De spelers proberen om beurt kaarten aan te leggen om samen nieuwe eilanden te ontdekken op een wereldkaart. Wie aan de beurt komt moet eerst bepalen hoeveel kaarten hij koopt en waar het schip zijn startplaats krijgt. Vervolgens worden één voor één kaarten omgedraaid en nagekeken of het kaartje kan geplaatst worden en of het schip hier wel verder vandaan kan varen. Eventueel beslist de speler om mensen, steunpunt of nederzetting te bouwen om bij de scorebepaling veel punten te ontvangen. Zodra een eiland volledig ontdekt wordt, krijgt die speler die de beste pionnen investeerde evenveel punten als kaartjes waaruit dat eiland bestaat. Om een element ‘avontuur’ toe te voegen zijn sommige kaarten van een vraagteken voorzien, wat acties oplevert die best meevallen maar evengoed kunnen tegenvallen.
Wat is nu het verschil tussen de eerste editie en deze uitgave?
Het speelbord bestaat nu uit 12x8 vakken (vroeger 10x7) en krijgt reeds enkele kaarten als startopstelling. Bovendien zijn de randen van het speelbord nu verbonden met kosten. Wie aan één van beide korte zijden wil vertrekken, moet alvast één goudstuk betalen en één van de twee grote zijden kost zelfs twee goudstukken. Wie uit het midden vertrekt, moet nakijken met welke zijde een pad te vormen is. Zo ontsnap je niet aan de startkosten. Bovendien moeten 2 goudstukken tol betaald worden aan medespelers die op dat pad reeds gebouwd hebben.
Wat ook verschilt is de manier waarop spelers aan vers goud komen. vroeger werd gedobbeld en kreeg je 2 tot 5 goudstukken bij. Nu mag een speler enkel dobbelen indien hij minder dan vier goudstukken bezit. Maar alle medespelers krijgen dat één goudstuk meer! Nu zitten kartonnen goudstukken in de doos en is dat ‘telraam’ verdwenen.
Het aankopen van kaarten verschilt ook. Vroeger kostte elk kaartje 1 goudstuk en kon je niet uit de stapel open kaarten kiezen (die stapel diende enkel om volledig ingesloten gaten op te vullen). Nu kan je een verdekte kaart kopen voor 1 goudstuk. Maar je kan ook uit de open stapel kaarten aankopen voor 4 goudstukken. Dit kan belangrijk zijn als je persé een bepaald kaartje wenst.
De gebeurtenissen achter de vraagtekens zijn ook iets anders, maar wegen niet zo zwaar door. Wat wel serieus verschilt is het verkrijgen van de schijfjes met gewassen (en extra zegepunten). Vroeger kreeg die speler die het best een eiland verkend had automatisch zo’n schijfje. Nu worden die schijfjes pas op het einde van het spel uitgedeeld en wel op basis van een nieuw spelmechanisme. Telkens een eiland wordt ontdekt, verhuizen de daar aanwezige mensen (pionnen) naar een apart speelvlak. Dat toont 7 hutten met een eigen toegangspad. Wie het eerst aankomt, mag eens in de hut kijken om te zien hoeveel het schijfje met planten waard zal zijn. De speler wie het meest aantal pionnen investeert op dat pad, zal uiteindelijk die schijf krijgen.
De meeste mensen spelen deze editie liever. Alhoewel je een serieus ‘déjà-vue’ hebt, verloopt het spel toch anders en moet je met veel meer elementen rekening houden. Wie de eerste editie nog niet bezit, koopt misschien best deze nieuwe ontdekker.