Frischfleisch 1999

Het thema van dit spel is kannibalisme. Niet meteen een spel dat tot de verbeelding spreekt of waar de auteur enige ervaring heeft, maar we moeten toegeven dat het toch iets heeft.
Het speelt zich af op een speelbord dat varieert in grootte volgens het aantal deelnemers. Het bestaat uit een onregelmatig patroon van vakken. Elke speler heeft een groep mensen en de doos bevat verder nog speelstukken die voedsel, schatten en wegen voorstellen.
Het spel verloopt in vier ronden met elk drie fases: plaatsen van speelstukken, opeten van voedsel of verorberen van de mensen van de medespelers en een scoreverloop. Elke speler start met 6 mensen en een soort joker in de vorm van een aap (minder smakelijk vlees...). Twee van die mensen zijn erg klein maar eten weinig, zijn niet zo gegeerd om opgegeten te worden en vechten niet zo goed. Twee andere hebben een dubbele grootte en nog twee andere zijn drie keer zo groot. Tijdens de plaatsingsfase worden deze mensen m.b.v. speelstukken op de velden geplaatst (waarbij niet zichtbaar wordt voor anderen over welke mensen het gaat). Daarna worden de overblijvende lege velden gevuld met andere speelstenen. Dat kan dan voedsel zijn (waarde 1 tot 4), schatten of wegen.
Daarna worden de speelstukken omgedraaid en volgen diverse acties. Als voedsel wordt omgedraaid, krijgt de speler de gelegenheid om dat op te eten tijdens een latere fase van het spel. Schatten hebben geen enkele waarde omdat iedereen in deze woestijn hopeloos op zoek is naar voedsel. De wegen laten toe dat je mensen verhuizen naar een betere streek. Als laatste worden de mensen-speelstukken omgedraaid. en treedt het spel in zijn laatste fase.
Elke speler met een mens grenzend aan een oase, krijgt twee voedselpunten. Daarna moet iedereen uitzoeken of hij over genoeg voedselpunten beschikt om zijn bende eten te geven. Daarbij kan het gebeuren dat er gevechten uitbreken tussen mensen die op aangrenzende velden staan. Bij een gevecht wordt de sterkte van de mensen vergeleken maar kan de eigenaar nog enkele geheime gevechtspunten toevoegen. De verliezer wordt opgegeten.
Bij het scoren krijgt elke - nog levende - persoon een punt tijdens de eerste drie ronden en een hogere waarde tijdens de finale laatste ronde. De kleinste figuren scoren hierbij beduidend beter dan de langste...
Ronde na ronde worden de schatten en de wegen steeds belangrijker omdat er weinig vers voedsel gedropt wordt. De gevechten breken steeds meer uit maar veroorzaken ook verliezen (alhoewel iemand die dood is, moet je geen eten meer geven en een gedode vijand kan je tenminste nog opeten...).
Deze kleine firma heeft haar werk goed verzorgd. De tekening spreken aan en het thema komt realistisch (...) over. De auteur is er echter niet zo goed in geslaagd om de spelregels klaar en duidelijk uit te schrijven. Een beetje zelfstudie en bestuderen van voorbeelden is noodzakelijk om het spel te begrijpen.