Filthy Rich 1998

Richard Garfield is een soort George Lucas van de spellenwereld. Net zoals ‘Star Wars’, wordt ‘Magic: The Gathering’ niet alleen als een meesterstuk beschouwd, het is ook briljant, met een enorm commercieel succes en het bracht een ware revolutie in de kaartspellenindustrie.
Filthy Rich heeft ook wat en is zeer origineel uitgegeven. De spelers zijn ondernemers die winkels proberen op te starten in dezelfde omgeving. Ze kopen zaken, spelen verschillende kaarten uit die cash geld moeten opbrengen of hun tegenstanders op droog zaad moeten zetten.
Het speelbord is heel origineel. Het bestaat uit een ringmap met van die plastic hoezen waarin menige kaartverzamelaar zijn collectie beschermt. In die vakken worden de verschillende kaarten gestoken. Een dobbelsteen bepaalt welke hoes open moet liggen. Daardoor kan het gebeuren dat onderliggende kaarten (in onderliggende hoezen) niet meer zichtbaar zijn en dus ook niets meer kunnen opbrengen voor de eigenaar.
In wezen moet je bij dit spel op het juiste ogenblik de juiste kaarten bezitten en uitspelen, zodat de combinatie van jouw winkels zo veel mogelijk geld moet opbrengen. Het doel is om drie luxe-artikelen te verwerven. Wie daar als eerste in slaagt, wint het spel. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want het geld dat je moet besteden om die luxe-artikelen aan te kopen, kan niet meer opbrengen in het verder spelverloop en elke volgende aankoop wordt steeds duurder en duurder.
Filthy Rich is niet slecht, maar kan soms vervelen (vooral met 5 personen). Dit - totaal andere - spel van Wizards of the Coast is wel aantrekkelijk en biedt iets compleet nieuws met zijn origineel speelbord. De Engelse tekst op de kaarten mag geen probleem zijn om het te spelen.