Bron: Spellenlab
In vergelijking met het originele spel uit de jaren 1980 stelt dit spel niet echt veel voor. De spelregels werden tot een minimum gereduceerd. Het bouwen wordt nu op voorhand gedaan i.p.v. tijdens het spel, er zijn geen 'opdrachtvakjes' meer op het spelbord en spelers spelen niet meer tot de laatste overblijft, maar tot één muis is gevangen. Het spel is een echte kleuterversie geworden, waardoor de spelregels heel eenvoudig gehouden zijn. Op zich is daar niets mis mee. Toch zijn er enkele nadelen aan het spel: de pionnen zijn groter geworden (makkelijker om vast te houden), maar de weg baant zich tussen de muizenval door, waardoor kinderen heel vaak botsen tegen één van de onderdelen en de val in werking zetten. (Met als gevolg dat alles opnieuw moet opgezet worden). De dobbelsteen werd vervangen door een eenvoudige draaischijf, wat het spel ook eenvoudiger maakt. De pionnen worden telkens een kleurenvakje vooruit gezet. Na enkele keren zul je merken dat het spel heel vlug eindigt. Vaak zijn de spelers nog geen enkele keer rond het spelbord geraakt, of er is al een muis gevangen. Gelukkig vinden de jongste spelers dit niet erg, want een muis vangen (of zelfs gevangen worden) is eigenlijk wel leuk. De vormgeving van het spel is ook positief: leuke kleuren en figuren, eenvoudig in elkaar te zetten (door een volwassene weliswaar). Enkel jammer dat het daarna toch maar weer moeilijk terug in de doos geraakt.