Airport 1989

Spijtig dat Airport bevat eigenlijk twee spellen: enerzijds het ‘reizigersspel’ (= een gezamenlijke memory-variant) en anderzijds het ‘verkeersleidersspel’ (= een soort uitgebreide puzzel). Beide spellen kunnen los van elkaar gespeeld worden maar vormen samen ook een ‘duo-spel’ waarbij de resultaten behaald in het eerste spel, de uitgangssituatie vormen voor het tweede spel.
Het ‘passagiersspel’ is een uitgebreid geheugenspel waar gespeeld wordt met de 72 situatiekaartjes (elk met een foto en een nummer). Deze verdekt liggende kaartjes vormen het ‘speelbord’ . De spelers zoeken samen naar reeksen van telkens zes opeenvolgende foto’s. Pas als zo’n reeks afgerond is, wordt ze uit het spel genomen. (De spelers mogen overleggen en elkaar daarbij helpen.) Elke speler krijgt - individueel - voor elk passend kaartje dat hij kon omdraaien, een brandstoffiche die hem in het tweede spel van pas zal komen.
Het ‘verkeersleidersspel’ vormt a.h.w. een gigantische puzzel die de spelers samen moeten oplossen. Er staan twaalf vliegtuigjes - drie voor elke speler - op het speelbord. Al deze vliegtuigjes moeten een volledige cyclus (= rijden naar de startbaan, opstijgen, een eindje vliegen, landen en terugkeren naar het luchthavengebouw) afleggen en dit voordat alle aanwezige brandstof is opgebruikt. De totale brandstofvoorraad werd verdiend in het eerste spel of wordt evenredig over de spelers verdeeld. Per beurt wordt één brandstofschijfje ‘verbruikt’. De speler aan beurt moet dan steeds twee van z’n eigen vliegtuigen verplaatsen volgens welbepaalde regels. Hij bestudeert daarbij het beste eerst even - in samenspraak met de andere spelers - de spelsituatie. Welke twee eigen vliegtuigen zal hij verplaatsen? Welke route kiest hij? Zal hij de anderen niet te veel hinderen en daardoor ‘blokkades’ veroorzaken? Je voelt het al: alleen spelers die het gezamenlijke doel voor ogen houden, zullen het samen tot een goed einde brengen. Ze zullen steeds met elkaar overleggen en de ‘puzzelopdracht’ tot een goed einde brengen.
Het tweede spel van deze doos is beslist een aanrader. Jongeren (en volwassenen) hebben er een stevige kluif aan, daarenboven is ‘overleg plegen’ een must en daardoor ook eens een niet alledaagse spelervaring.het spelregelboekje wat rommelig en onduidelijk overkomt. Tijdens onze talrijke spelervaringen hebben we de spelregels onder controle gekregen. Wie dit wenst kan een samenvatting opvragen.

Alhoewel de doos geheel Duits is, zijn de spelregels wel in de talen Nederlands, Duits, Engels en Frans.