Rheinländer 1999
Uitgever:
Auteur:
Land van oorsprong:
Beschikbare talen:
Herkomst:
collectie Piet Notebaert
Bron:
Omschrijving
Bron: Spellenlab
Vele eeuwen geleden was het hart van Europa verdeeld. Machtige Hertogen regeerden vanuit hun Burchten aan de oevers van de Rijn en ontvingen een rijk inkomen. Gevechten om de macht waren er dagelijks. Niet zelden moesten de invloedrijke Bisschoppen ingrijpen.
Iedere speler bouwt Hertogdommen langs de Rijn en verzamelt zo punten. De speler die aan het einde van het spel het hoogste puntenaantal heeft bereikt, wint.
Het speelbord toont de Rijn waarlangs burchten het landschap domineren. Wie aan de beurt komt, kiest een kaart uit zijn handvoorraad, plaatst een ridder op het speelbord en vult zijn kaartenhand terug aan.
Ridders kunnen op twee manieren op de verschillende vakken geplaatst worden: je speelt gewoon een genummerde kaart uit van het gebied waar je wenst te spelen of je kan je bestaande ridders versterken door een nieuwe ridder naast een reeds geplaatst ridder te plaatsen (er zijn nog enkele detail in de spelregels i.v.m. dit plaatsen...). Steeds als twee of meer ridders een rij vormen, ontstaat een Hertogdom en de speler die de meeste ridders in die keten heeft, plaatst een Hertog om aan te duiden dat dat Hertogdom zijn eigendom is.
Later kunnen twee of meer hertogdommen samen smelten tot een nieuwe (een beetje zoals we kennen bij Acquire of Big Boss). De spelers proberen echter om dit te voorkomen. Maar dat lukt niet steeds omdat je op meerdere plaatsen tegelijk moet opletten. Als een speler de controle over een hertogdom verliest, krijgt hij punten ter compensatie. Hoe later dit gebeurt, hoe meer punten hem dit oplevert. Ook bij het einde van het spel worden punten uitgereikt.
Er zijn bovendien kathedralen, steden en kastelen die je kan bezetten om zo meer punten te ontvangen. Kastelen herbergen een extra ridder, kathedralen kunnen er voor zorgen dat je de aartsbisschop krijgt (meer punten waard en de mogelijkheid om ridders naar jouw kleur te doen overlopen) en de steden geven extra bonuspunten.
Je merkt het: een niet te eenvoudig spelverloop, maar toch niet zo heel moeilijk. Typisch Knizia kan je zeggen. Het spel speelt heel vlot onder strategisch ingestelde spelers, maar wordt even graag (door de willekeurig getrokken kaarten) door minder ervaren spelers gespeeld.
Rheinländer heeft me overtuigd. Het speelbord kon wel iets mooier afgewerkt worden.
Iedere speler bouwt Hertogdommen langs de Rijn en verzamelt zo punten. De speler die aan het einde van het spel het hoogste puntenaantal heeft bereikt, wint.
Het speelbord toont de Rijn waarlangs burchten het landschap domineren. Wie aan de beurt komt, kiest een kaart uit zijn handvoorraad, plaatst een ridder op het speelbord en vult zijn kaartenhand terug aan.
Ridders kunnen op twee manieren op de verschillende vakken geplaatst worden: je speelt gewoon een genummerde kaart uit van het gebied waar je wenst te spelen of je kan je bestaande ridders versterken door een nieuwe ridder naast een reeds geplaatst ridder te plaatsen (er zijn nog enkele detail in de spelregels i.v.m. dit plaatsen...). Steeds als twee of meer ridders een rij vormen, ontstaat een Hertogdom en de speler die de meeste ridders in die keten heeft, plaatst een Hertog om aan te duiden dat dat Hertogdom zijn eigendom is.
Later kunnen twee of meer hertogdommen samen smelten tot een nieuwe (een beetje zoals we kennen bij Acquire of Big Boss). De spelers proberen echter om dit te voorkomen. Maar dat lukt niet steeds omdat je op meerdere plaatsen tegelijk moet opletten. Als een speler de controle over een hertogdom verliest, krijgt hij punten ter compensatie. Hoe later dit gebeurt, hoe meer punten hem dit oplevert. Ook bij het einde van het spel worden punten uitgereikt.
Er zijn bovendien kathedralen, steden en kastelen die je kan bezetten om zo meer punten te ontvangen. Kastelen herbergen een extra ridder, kathedralen kunnen er voor zorgen dat je de aartsbisschop krijgt (meer punten waard en de mogelijkheid om ridders naar jouw kleur te doen overlopen) en de steden geven extra bonuspunten.
Je merkt het: een niet te eenvoudig spelverloop, maar toch niet zo heel moeilijk. Typisch Knizia kan je zeggen. Het spel speelt heel vlot onder strategisch ingestelde spelers, maar wordt even graag (door de willekeurig getrokken kaarten) door minder ervaren spelers gespeeld.
Rheinländer heeft me overtuigd. Het speelbord kon wel iets mooier afgewerkt worden.
