Agriogatos 1992

Je zit met z’n allen rond een speelbord waarop 300 leuke tekeningen staan afgebeeld. Dit speelbord bestaat uit een centrale ronde schijf en 8 taartstukken die er rondom kunnen ingepast worden. Voordeel van dit systeem is dat bij elke nieuwe partij het speelbord anders wordt samengesteld. Een kartonnen bak staat klaar naast het speelbord. Die bak bevat meer dan 300 kleine kaartjes met dezelfde tekeningen als op het speelbord. Nu krijgt elke speler nog drie schijfjes van eenzelfde kleur.
Het spel start doordat iemand iedereen drie kaarten uit de bak geeft. Die kaarten worden eerst onzichtbaar voor elke speler neergelegd. Op hetzelfde moment draaien alle spelers hun kaarten om en zoeken zo vlug mogelijk dezelfde beelden terug op het speelbord. Telkens een speler een identieke tekening ontdekt, legt hij er een van zijn eigen schijfjes op. Zodra iemand zijn eigen drie schijfjes geplaatst heeft, roept deze speler ‘gewonnen’ waardoor het spel even wordt stopgezet. Elke speler mag die beeldkaarten bewaren die hij heeft kunnen terugvinden. Alle niet gevonden beeldkaarten worden terug in de bak gemengd. Nu worden opnieuw drie kaarten aan elke speler uitgedeeld en het zoekwerk kan herbeginnen.
Wie als eerst 25 kaarten verzamelt, wint dit concentratiespel.
De tekeningen zijn duidelijk maar wel vrij klein (2,5 cm doorsnede). Als je met z’n zessen rond de tafel zit, wordt het wel even drummen om alle tekeningen terug te kunnen vinden. Maar dit geeft het spel wel een gezellig karakter. De kans dat je bij een volgende partij dezelfde tekeningen moet zoeken is erg klein. Er zijn er immers genoeg in voorraad en het speelbord zelf wordt iedere keer weer anders samengesteld.
Lynx wordt graag gespeeld als opwarmertje of als tussendoortje. Maar ook bij familiefeesten valt het spel in de smaak: niet veel uitleg, direct speelbaar en een heel grote winkans voor de jongsten in het gezelschap.
De titel heeft overigens te maken met de ogen en de reflexen van een lynx...