Samarkand 1998

In 1967 heeft Sid Sackson bij 3M een voorloper van dit spel op de markt gebracht. Bazaar werd dan later bij Schmidt (1986) en Klee (1993) overgenomen. De versie bij Schmidt wordt door kenners omschreven als Bazaar II. Samarkand komt met deze laatste overeen.
De spelers zijn handelsreizigers in Oezbekistan en ontmoeten elkaar in Samarkand (bekend door de zijderoute). Zes soorten grondstoffen kunnen verhandeld worden. Op een nomadenveld kunnen waren geruild worden, een oase laat je toe om 1 of 4 dingen te kopen en in de steden moet je verkopen. Hoe meer artikelen van dezelfde soort je kan aanbieden, hoe groter je winst. Wie het eerst 500 piasters bezit, wint dit handelsspel.
Samarkand speelt vlot. De spelregels zijn eenvoudig en de combinatiemogelijkheden zijn groot. Het plannen van je reisroute is heel belangrijk. De bijgeleverde dobbelsteen heb je niet nodig maar als je er gebruik wil van maken, moet je niet vloeken. Het enige dat ik mis is actieve interactie tussen de spelers. Iedereen plant voor zichzelf en kan geen rechtstreekse invloed uitoefenen op de andere spelers. Maar toch ga je dit spel vaak spelen.