Schatz der Kobolde (De schat van de Kobolden) 2010

Bij aanvang van het spel worden de magnetische kaarten in het spelbord gelegd. Deze kaarten zijn slechts in één van de vier hoeken magnetisch en spelers weten niet in welk hoek. In het midden van het spelbord wordt het grote magische kristal geplaatst. de fiches van kristallen worden over het spelbord verdeeld.

Elke speler krijgt een doelkaart met daarop een afbeelding van een kristal. Dat is het doel van de eerste ronde.
De eerste speler neemt het magische kristal vast en zegt een kleur (of naam) van één van de kobolden die op het kristal staan. Dan verplaatst hij dit kristal naar één van de aangrenzende kaarten op het spelbord. De pendel in het kristal zal daarbij één van de kobolden aanduiden (door de magneet in de onderliggende kaart). Is het juist, dan mag de speler nog een stap verdergaan: opnieuw raden en verplaatsen.
Zo gaat hij telkens verder tot hij de juiste fiche bereikt.

Alle spelers moeten heel aandachtig zijn en goed onthouden waar welke kleur aangeduid wordt, zodat ze later, als zij aan de beurt zijn, snel van vakje naar vakje kunnen lopen.

De speler die op het einde van het spel de meeste fiches heeft verzameld, is de winnaar van het spel.

Het idee achter dit spel is wel leuk. Het is magisch en spreekt kinderen wel aan. Ook de prachtige lay-out van dit spel spreekt opnieuw tot de verbeelding, zoals bij de meeste 'drei magier Spiele'. Jammer genoeg is er ook een schadukant aan het spel. Af en toe gebeurt het dat een magneetkaart niet goed werkt, waardoor het spel niet goed kan gespeeld worden. Een tegenslag de jonge kinderen die gefascineerd aan de sprookjeszoektocht naar kristallen begonnen.