Toscana 2010

Deze speldoos, met typisch Finse vormgeving, verbergt een leuk familiespel. De spelers zijn gedurende zeven ronden wijnboeren en moeten proberen wijn te produceren en te verhandelen. Wie het meeste geld bezit door zijn wijnstock te verkopen, wint het spel. In het midden van de tafel ligt een spelbord waarop wijnvelden kunnen verbouwd worden alsook de momentele handelswaarde van de verschillende soorten wijn. Er zijn vijf soorten velden: voor witte wijn, rode wijn, champagne en rosé. Daarnaast zijn er ook watervelden. Elke speler beheert zijn eigen wijngaard: dit is een kaart waarop de productie van de witte, de rode en de rosé wijn, de champagne en de watervoorraad aangeduid wordt. Op deze kaart worden ook persoonlijke acties getoond.
Per ronde moet je 3 acties uitvoeren en wordt de prijs op de wijnmarkt geüpdate. De volgorde van je acties bepaal je zelf. Goed plannen is dus de boodschap. De 3 acties bestaan uit een druivenplukker inzetten of een wijnmeester aanduiden, wijn maken en als laatste actie is er wijn verhandelen.
Eerste actie: inzetten plukkers of wijnmeesters. Een druivenplukker of wijnmeester kan tijdens een volgende actie wijn produceren. Per productie heb je ook water nodig. Als je je velden strategisch weet uit te kiezen kan je met één waterpartij vier wijnvelden in één keer bevloeien.
Tweede actie: voorraad wijn/water aanvullen (=wijn maken). De wijnproductie wordt bijgehouden op de individuele kaart (= eigen wijngaard).
Derde actie: kopen of verkopen van je wijn aan de huidige marktprijs.
Heeft iedereen zijn 3 acties uitgevoerd, volgt er een prijsaanpassing. De prijzen op de wijnmarkt kunnen ook worden beïnvloed door individuele kaarten.
Na elke ronde wordt de marktprijs van de wijnen geüpdate: elke speler neemt een wijnproeverskaartje en er wordt samen gekeken welke wijn stijgt of daalt in prijs.Wie na de zevende ronde het meeste geld heeft verdiend, die wint het spel.
Commentaar
De speldoos en het respectievelijke spelbord ogen niet zo aantrekkelijk en dit is jammer. Het spelbord kan telkens aangepast worden met ‘oplegvelden’ (= kaarten met 4 velden op).
Maar zelfs dan nog. Het spel mist iets. Tijdens het spel keek bijna elke speler verveeld rond. Het hele gedoe met blokjes en aanpassingen van koersen lijkt misschien wel aantrekkelijk. De meeste testspelers hadden het gevoel hun tijd te verliezen. Dit spelmechanisme werkt niet zoals het hoort. Onbegrijpelijk dat op Board Game Geek redelijk veel punten gegeven worden...?