El Paso 2009

De auteur is er opnieuw in geslaagd om een goed functionerend spel te bedenken, ditmaal in een sfeer van sheriffs en bandieten. Stefan Dorra bracht eerder ook al enkele schitterende spellen op de markt : Medina, Linie 1, Land unter, Buccaneer,…
Alle spelers trekken samen door zeven dorpen. Het zijn ruige bandieten. Wie na het verlaten van het zevende dorp het meest geld bezit, is de winnaar van El Paso. Maar pas op voor de sheriff!
Vijf dobbelstenen kunnen een ster van de sheriff, een brandmerk voor dieren of een ‘zes’ aanduiden. Het speelbord, voorzien van de zeven cowboydorpen, ligt in het midden van de tafel. In elk dorp zijn vier of vijf plaatsen voorzien waar buit gestolen kan worden. In alle dorpen is er wel een saloon of een weide maar niet overal is een bank, een goudmijn of een hotel aanwezig. Dit varieert.
48 misdaadkaarten liggen verdekt gesorteerd volgens zes soorten misdaad. Er kan buit gehaald worden in de paardenweide, bij de runderen, in het hotel, in de saloon, in de bank of in de goudmijn. Diezelfde plaatsen komen voor op de buittegels in katoenen buidel. De gestolen buit wordt tijdig omgewisseld voor cash geld.
Elke speler neemt van elke stapel een misdaadkaart (zes).
De startspeler trekt 18 buittegels uit de zak en legt ze in de huidige stad op de respectievelijke plaats. Worden b.v. tegels getrokken van een hotel dan worden die op het hotel van het cowboydorp gelegd. Is er geen hotel aanwezig in het dorp, dan verdwijnen die tegels terug in de buidel, maar er worden geen nieuwe getrokken!
Nu selecteren alle spelers die buit willen veroveren, één van hun handkaarten en draaien die tegelijkertijd om. De startspeler gooit met de dobbelstenen: het aantal gegooide sheriffsterren is hierbij belangrijk. Van zodra er vijf sterren verzameld worden, kan er in deze stad geen buit meer gestolen worden. Want daar is de sheriff baas!
Nog geen vijf sterren gegooid? Dan kan er naar hartenlust gestolen worden. De spelers die een misdaadkaart hebben gespeeld, nemen nu de de respectievelijke buittegel. Als elke bandiet ‘bediend’ is, beslissen de spelers of ze nog een buit willen veroveren in dit dorp. Daartoe houden ze opnieuw een handkaart verdekt klaar. Wie bang is voor de sheriff, verlaat het dorp en trekt naar het volgend dorp. Zijn gestolen goederen kunnen worden uitbetaald volgens een wisselende verdeelsleutel (in de eerste stad 2:1, in de tweede stad 3:1…).
Van zodra alle bandieten het dorp verlaten hebben, kan begonnen worden met het bestelen van het tweede dorp. Elke speler vult zijn handkaarten opnieuw aan tot zes. Op deze wijze worden zeven dorpen leeggeroofd en bepalen de dobbelstenen hoe vlug de plaatselijke sheriff in actie komt.
In een saloon en bij het stelen van paarden gelden nog enkele bijzondere regeltjes.
Op het juiste moment beslissen wanneer je het cowboydorp verlaat is hier duidelijk de boodschap. Ook moet je de correcte keuze maken bij het inwisselen van je gestolen buit. El Paso is een leuk familiespel in een Texaanse sfeer met een spelsysteem dat behoorlijk vlot werkt.