The Name of the Rose 2008

In het boek “De naam van de roos” gaan William van Baskerville en zijn hulpje Adson op zoek naar de dader van enkele gruwelijke moorden in een middeleeuwse abdij.
In dit spel krijgt elke speler de (geheime) identiteit van een van de monniken in die abdij en moet ervoor zorgen dat er zo weinig mogelijk aanwijzingen komen tegen zijn monnik.
In zijn beurt speelt een speler telkens een kaart uit waardoor hij ofwel een van de monniken ofwel William of Adson naar een ander gebouw verplaatst.
Afhankelijk van de opdrachtkaartjes die in dat gebouw liggen, maakt een monnik zich meer of minder verdacht (op de verdachtenlijst) wanneer hij naar een gebouw verplaatst wordt.
Als een speler William of Adson naar een gebouw verplaatst, beslist die speler voor elke monnik die zich in dat gebouw bevindt of die meer of minder verdacht is.
Telkens een kaart wordt uitgespeeld, gaat ook de tijd vooruit. Als de dag ten einde is, bepaalt de plaats op de verdachtenlijst hoeveel aanwijzingen er die dag tegen die monnik waren. Dit wordt bijgehouden op een aparte aanwijzingenlijst.
Dit gaat zo zes dagen door. Na de 1ste, 3de en 5de dag moet iedereen ook een stukje van zijn identiteit onthullen.
Tijdens de 7de dag (de eindronde) wordt er nog geraden wie welke monnik was. Hoe meer tegenspelers kunnen raden wie bij een bepaalde monnik hoort, hoe meer extra aanwijzingen die monnik tegen zich krijgt.
Winnaar is diegene wiens monnik uiteindelijk minst aanwijzingen tegen zich kreeg.
Een leuke variant op het spelmechanisme van Heimlich & Co. / Safe & Partners, mooi overgeplaatst naar het thema van “De naam van de roos”