Expedition 1996

De titel van dit spel laat geen enkel misverstand toe: de spelers trekken samen de wereld rond en bouwen zo drie verschillende expedities uit. Wie als eerste zijn 9 (of 12) toevallig getrokken doelkaarten heeft gepasseerd, legt het spel stil. De winnaar wordt uiteindelijk de speler die de meeste punten kon verzamelen.
Wolfgang Kramer heeft dit spelidee reeds in een vroegere doos verwerkt. In 'Het Grote Dierenspel' (Ravensburger, 1985) stond de natuurlijke leefwereld van heel wat verschillende dieren centraal, in deze doos zijn het vooral historische sites die bezocht worden.
Op het speelbord zijn alle locaties d.m.v. een foto en een gekleurde stip op de achterliggende wereldkaart aangeduid. Al die plaatsen (79 in totaal) zijn bovendien reeds met zwarte streeplijntjes met elkaar verbonden. Deze lijnen geven de mogelijke trekroutes aan waarover de expedities kunnen verlopen. Tussen al deze locaties staan nog 18 donkergroene en 24 rode stippen getekend.
Voor het eigenlijke begin zoeken alle spelers op het bord de doelen die ze moeten passeren. Deze houden ze geheim voor hun tegenspelers. Toch moeten ze er 4 d.m.v. een gekleurd schijfje markeren. Dit zijn de zogenaamde toplocaties waarlangs ze in elk geval proberen te passeren. Lukt hen dit niet, dan levert dit minpunten op. Naast het speelbord worden tenslotte 6 extra doelkaarten open gelegd. Kan een speler één van de expedities langs zo'n kaart sturen, dan scoort hij één extra punt.
Alle expedities starten in Zweden. Wie aan de beurt is, kiest welke expeditie hij wil verlengen en legt een pijl van de passende kleur aan. Zodra een locatie wordt bereikt die iemand moest passeren, dan mag deze speler - ook al is hij niet aan zet - de bijbehorende kaart open voor zich op tafel leggen. Indien dit een gemarkeerde locatie is, dan wordt ook het schijfje bij de kaart gelegd. Ook een extra doelkaart wordt op deze wijze bereikt. Deze wordt dan direct vervangen door een nieuwe kaart van de stapel.
Bereikt een speler een groene stip, dan heeft hij een dubbele beurt en mag hij nog een tweede pijl naar keuze leggen. Een rode stip levert dan weer een speciaal ticket op. Deze zijn uiterst belangrijk en moeten beredeneerd ingezet worden. Met zo'n ticket - elke speler kreeg er ook 3 bij het begin van het spel - kan een speler ofwel een extra beurt kopen, de laatste pijl van een expeditie wegnemen of één van zijn doelkaarten vervangen.
Wie goed uitkijkt en alle mogelijke routes eerst in gedachten uitprobeert, heeft veel kans om dit spel te winnen. Vooral de speciale rode en groene stippen zijn uiterst belangrijk. Gelukkig bestaat er nog een andere mogelijkheid om een expeditie die 'de verkeerde kant' uitgaat te manipuleren. Indien in een expeditieroute een gesloten lus ontstaat, dan moet de speler aan beurt direct een nieuwe aftakking bouwen. Hierbij vertrekt hij met een pijl vanuit een vrij te kiezen reeds bezochte locatie langsheen die expeditie.
Zodra iemand al zijn doelen kon bereiken, eindigt het spel na het afwerken van de lopende speelronde. Alle uitgespeelde kaarten en weggenomen fiches leveren één punt op, de nog te bezoeken locaties evenals de fiches die nog op het bord liggen, tellen voor één minpunt.
Wie thuis de wereld wil verkennen en al spelend heel wat geografische en cultuurhistorische informatie wil opdoen, heeft met deze doos een schitterend spel in handen. Elke partij verloopt gegarandeerd heel anders. Jammer voor velen zal de extra informatie op elke kaart niet meteen gelezen worden daar die alleen in het Duits voorkomt.
Deze doos verscheen korte tijd ook onder de titel 'Terra X'. Door auteursrechtelijke redenen heeft Queen Games deze moeten veranderen.
In 2005 verscheen deze doos opnieuw. Ravensburger heeft samen met National Geographic een hertekende drietalige (waaronder het Nederlands!) versie gepubliceerd. Wie dit pareltje onder de reisspellen alsnog wil kopen, heeft dus een prachtig alternatief voor deze nog moeilijk te vinden 'Expedition'.