Winner's Circle 2006

Ascot, zomer 1898. Koninklijke racedag op de wereldberoemde paardenrenbaan. Reiner Knizia integreert zich duidelijk in het dagelijkse leven van Engeland. Deze race bracht hem op het idee om een nieuw spel te ontwikkelen.
Bij dit renspel gaat het erom die paarden te laten winnen op wie je vooraf gokt dat die het goed zullen doen.
Zeven paarden staan steeds ter beschikking (ongeacht het aantal deelnemende spelers). De race verloopt over drie ronden. Bij aanvang van elke ronde worden bij de zeven paarden kaarten geplaatst die de kracht en de behendigheid van dat paard aangeven. Zo’n kaart toont drie symbolen met een getal van 1 tot 15 ernaast. Het bovenste symbool komt drie keer op de dobbelsteen voor, de andere drie symbolen elk één keer. Als je die kaarten bestudeert, kom je dus te weten welk paard statistisch het meest kans haalt om deze race te winnen. Om beurt plaatst nu elke speler een soort wedkaartje op één van die paarden. Dit gebeurt drie keer na elkaar (iedereen heeft een 1, 1 en 2). Als je een ‘1’ plaatst, dan hoop je dat dat paard bij de eerste drie zal eindigen en als dat effectief zo blijkt, krijg je 1 keer de premie uitbetaald. Een ‘2’ geeft recht op een dubbele premie. Dit inzetten geeft tot gevolg dat meerdere spelers gemeenschappelijke belangen hebben en andere juist niet.
De eerste race begint. Wie aan de beurt komt dobbelt en kiest een paard uit dat moet verplaatst worden. Het symbool op de dobbelsteen bepaalt je keuze. Verplaats ik nu een paard waarop ik gegokt heb en dat b.v. 12 plaatsen vooruit kan? Of kies ik eerder een ‘2’ voor een paard waarop meerdere andere spelers ingezet hebben? Elk paard moet naar een vrij vak bewogen worden. Op elk vak van het speelbord kan slechts één paard staan. Als een paard niet zijn volledige loop kan doen, moet hij zo ver als mogelijk verplaatst worden. Het kan gebeuren dat iemand een paard uitkiest dat b.v. 3 vakken vooruit mag, maar de eerste drie vakken zijn bezet. Dan mag die speler toch beslissen om dat paard te kiezen, waardoor dat paard ‘helaas’ blijft stilstaan. De volgende speler heeft de keuze uit de op dat moment nog niet verplaatste paarden. Dat gaat zo verder totdat elk paard gelopen heeft en dan krijgt de volgende speler weer de grootste keuze (wat niet onbelangrijk is). Onderweg is nog een bonus van 100£ te verdienen. Als de eerste drie paarden over de eindstreep gelopen zijn, eindigt de eerste race. Die drie eerste paarden brengen nu geld op. Hoe minder spelers vooraf gegokt hebben op dat paard, hoe groter de winstpremie. Venijnig detail: het op dat ogenblik laatste paard kost geld. Wie ingezet had op dat paard, moet betalen.
Het spel wordt een tweede en derde keer gespeeld. Wie dan het meeste geld heeft kunnen verdienen, wint dit racespel.
Royal Turf is makkelijk uit te leggen. Het speelt zeer intuïtief en licht. Het dient zich aan als prima gezinsspel of leuk tussendoortje voor de meer ervaren spellenliefhebber. Verwacht geen beklijvend tactisch spel, maar wel een knap renspel voor iedereen.