Zatre: Kaartspel 2006

Het basisspel Zatre heeft iets. Met enige nieuwsgierigheid probeerden we deze kaartversie even uit.
Er is geen centraal speelbord meer. De tafel wordt nu gebruikt. 50 kaarten die op dominostenen gelijken, worden gemengd. Hiervan gaan er 25 terug in de doos. Een startspeler geeft elke medespeler drie kaarten in de hand en bezorgt zichzelf er vier. Alle overige kaarten worden nu over alle spelers verdeeld en vormen een persoonlijke verdekte voorraadstapel op tafel.
Het spel gaat over evenveel ronden als er spelers zijn. De startspeler (die een 4de handkaart bezit) legt twee kaarten op tafel en probeert daarmee net zoals in het basisspel punten mee te scoren. Daarna neemt hij één kaart van zijn eigen voorraadstapel in de hand en de volgende speler probeert te scoren door één van zijn handkaarten passend aan te leggen.
Er mogen nergens kaarten naast elkaar liggen waarvan de som hoger dan 12 zou worden. Wel mogen sommen kleiner dan 10 gemaakt worden. Dat is interessant voor de volgende speler die dan wellicht zal scoren...
Scoren gebeurt door twee of meer kaarten zo naast elkaar (zowel horizontaal als verticaal) te plaatsen zodat de som van de stippen een 10 (1p), 11 (3p) of 12 (5p) vormt. Deze score wordt op een speciaal blaadje bijgehouden. Bonussen van 3p tot 9p worden toegekend voor elke regel die opgevuld wordt. Het helpt dus niet echt om veel sommen “12” te maken. Telkens je zowel een “10” en “11” en “12” naast elkaar aangekruist hebt, scoor je extra punten.
Je krijgt een superbonus van 6p als je ofwel met één kaart zowel een “10” en “11” en “12” kan scoren of als je met één kaart drie keer een “12” kan vormen.
Als alle kaarten gespeeld zijn, worden de 25 kaarten uit de doos gebruikt voor de tweede ronde. Voor de derde en vierde ronde worden alle kaarten opnieuw geschud zoals bij de start van het spel.
Iedereen berekent nu zijn totaalscore om de winnaar te bepalen.
Commentaar:
In de oorspronkelijke versie waren de te plaatsen stenen eenvoudiger (ze bestonden uit slechts één cijfer). Nu moeten dominokaarten geplaatst worden waardoor het aantal beschikbare en interessante plaatsen aanzienlijk daalt. Ter compensatie krijg je wel drie kaarten ter beschikking, maar elke speler neemt dan ook behoorlijk zijn tijd om de beste oplossing te vinden. Als je met vier rond de tafel zit, duurt het spel te lang en treedt er veel te weinig interactie tussen de spelers op.
De heel mooie dominokaarten liggen niet zo goed in de hand. Je ziet de onderzijde van de twee achterste kaarten niet zodat je al je kaarten voortdurend moet herschikken. Dat verveelt.
Neen, dit kaartspel maakt wel gebruik van hetzelfde mechanisme als de basisversie maar bekoort enkel spelers die echt goed willen nadenken over hun mogelijke zet en zich niet storen aan medespelers die op dat ogenblik over andere dingen aan het praten zijn...