Nacht der Magier (Nacht van de Tovenaars) 2006

Vier tovenaars spreken op de meest duistere nacht van het jaar af om hun geheimzinnige krachten te meten. Ze plaatsen elk hun drie koperrode ketels rond een knetterend vuur. Dit vuur verlicht de magische open plek omgeven door bomen en rotsblokken.
De spelers zitten rondom een cirkelvormig verhoogd speelbord. In het centrum licht een ring op (dank zij lichtgevende verf). Daarop wordt een lichtgevend vuur geplaatst. De eerste ring met voorwerpen bestaat uit 12 rode houten ketels die elk drie keer een lichtgevend symbool van de vier tovenaars tonen. De volgende ring bestaat uit 12 bomen. Hierrond worden dan uiteindelijk 12 grotere en 24 kleinere houten schijven geplaatst. Het speelbord ligt dus behoorlijk vol.
Vooraf moet alle lichtgevend spelmateriaal een half minuutje onder een sterke lamp zodat deze lichtgevend worden op het moment dat de lichten uitgaan: want dit spel wordt in het duister gespeeld!
Elke speler beschikt over een eigen tovenaar, wiens symbool overeenkomt met de ketels rondom het vuur (zon, maan, ster en bliksem).
Wie aan de beurt komt, neemt zijn eigen tovenaar, voelt waar de rand van het speelbord is en schuift zijn tovenaar langzaam en voorzichtig naar een plek naar keuze op het speelbord. Zijn doel is heel eenvoudig: probeer als eerste een eigen ketel op de lichtgevende ring te schuiven waarop bij aanvang van het spel het vuur staat.
De speler mag op elk moment vrijwillig stoppen met schuiven, maar moet stoppen zodra iets van het speelbord valt. Dan komt de volgende speler aan de beurt. Wie terug aan de beurt komt, mag zijn tovenaar ofwel verschuiven vanaf de plaats waar hij op dat moment staat of zijn tovenaar opheffen om die vanaf een willekeurige plaats aan de rand terug in te schuiven.
Het spel eindigt zodra één van de 12 ketels de lichtkring bereikt. Deze tovenaar wint het spel.
Dit spel moet beslist in het donker gespeeld worden. Het spelmateriaal is zodanig ontworpen om in het donker op te lichten.
Kinderen worden gecharmeerd door de lichtgevende spelonderdelen. Iedereen houdt tijdens het schuiven zijn adem in om zeker het moment niet te missen wanneer iets van het speelbord tuimelt.
Volwassenen zijn echter iets (te) nuchter in hun beoordeling. Na twee of drie keer aan de beurt te komen, verdwijnt bij hen het magische gevoel en wint hun tactisch inzicht het van de beoogde sfeer.
De uitgever heeft heel veel moeite gedaan om het spelmateriaal zo te ontwerpen dat het geheel perfect in het donker kan functioneren. Gezelschapspellen om te spelen in het donker bestonden reeds (denk maar aan Waldschattenspiel, 1998). Of dit spelconcept beter is, durf ik niet meteen te beweren. Tijdens een eerste partij wordt je echt gecharmeerd door de sfeer. Maar na een paar keer spelen, verdwijnt dit gevoel.
De spelregels suggereren overigens om ook eens bij klaarlichte dag te spelen, maar hierdoor verliest het spel veel van zijn charme. Het wordt dan een tactisch schuifspel waarbij je elkaar veel meer kan plagen.
Je koopt dit spel als je kinderen hebt, graag met hen een spel speelt, en steeds op zoek bent naar vernieuwende spelconcepten.
Je koopt dit spel beter niet als je bang bent in het donker, geen kinderen hebt of niet zo graag spellen speelt waarbij motorische vaardigheden belangrijk zijn.