Non Merci 2004

Gigamic heeft er weer een heel bevallig kaartspelletje bij... Thorsten Gimmler is er in geslaagd een knap en aantrekkelijk spel te bedenken dat vlot speelt met korte bevattelijke spelregels. Je vraagt je af waarom je er zelf nog niet bent opgekomen.
Neem 33 getalkaarten (genummerd van 3 tot 35) en 55 gewone schijfjes. De getalkaarten stellen elk een negatieve waarde voor die gelijk is aan de vermelde getalwaarde. Elk schijfje daarentegen telt als één pluspunt. Wie op het eind (en dit is het best te bepalen na meerdere spelronden) de minste strafpunten telt, is de winnaar.
Bij het begin ontvangt elke speler 11 schijfjes. Deze verbergt hij bij het spelen het best onder zijn hand. Alle kaarten worden geschud en centraal op een verdekte stapel gelegd. Daarvan worden 9 kaarten afgeteld en opzij gelegd. Deze kaarten mogen in geen geval bekeken worden.
De startspeler draait de eerste kaart open in het midden en heeft nu twee keuzes: ofwel neemt hij de kaart en legt deze open voor zich neer - hij is dus tevreden (?) met het aantal vermelde strafpunten -, ofwel wil hij de kaart niet en moet er dan een schijfje bovenop leggen. Daarna is de volgend speler aan beurt en heeft dezelfde twee keuzemogelijkheden. Als hij de kaart neemt, dan voegt hij het schijfje toe aan zijn eigen voorraad. Legt hij echter ook een schijfje bij de kaart, dan vermindert hij de minwaarde van de kaart voor de volgende speler. Op deze manier zal de kaart uiteindelijk door iemand weggenomen worden. Deze speler wordt dan de nieuwe startspeler voor de volgend kaart. Hij draait deze open en maakt als eerste zijn keuze.
Tot nu toe lijkt dit spel niet veel om het lijf te hebben. De finesses zitten echter in de volgende regel: Wie twee (of meer) opeenvolgende kaarten bezit heeft nl. geluk want alleen de negatieve puntenwaarde van de laagste van die kaarten wordt op het eind in rekening gebracht. Een reeksje met de kaarten 25, 26 en 27 telt dus 'slechts' voor 25 strafpunten op! Deze regel zorgt voor heel wat tactische mogelijkheden en dito spanning... Vaak blijven bepaalde kaarten langer liggen in de hoop dat iemand die ze zonder probleem kan wegnemen, dat ook daadwerkelijk doet. Deze speler zal echter vaak eerst hopen op wat extra inkomsten en nog een bijkomend rondje draaien. Of dit de beste tactiek is, valt soms te betwijfelen want wie teveel wil, kan bedrogen uitkomen! Een andere speler kan met de winst (en verlies) gaan lopen zijn. Wie echter helemaal geen schijfjes meer bezit, heeft geen keus en moet de kaart wegnemen. Blijven spelen tot je laatste schijfje is ingezet, is in geen geval een lucratieve tactiek...
Doordat niet alle kaarten in het spel aanwezig zijn, zit een behoorlijke portie geluk ingebouwd. Dit zorgt echter eerder voor een positieve spanning dan wel een negatief gevoel. Vaak wordt gehoopt dat de ontbrekende kaart in het eigen rijtje alsnog opduikt...
'Geschenkt ...is noch zu teuer!' is een absolute aanrader voor wie graag bluft en houdt van wat spanning. Wie echter voortdurend twijfelt zal in elk geval genoeg op de proef gesteld worden.
Wij raden dit knusse spelletje in elk geval warm aan!