Coyote 2003

De Italiaanse firma Kidult Game brengt steeds spellen uit waarbij het accent op speelplezier ligt. Kids en adults moeten er samen een leuke ervaring aan overhouden.
Dit is zeker het geval bij Coyote. Alle spelers zitten samen rond de tafel met een felgekleurde haarband rond het hoofd. Op hun voorhoofd steekt een grappige kaart met daarop een getal of symbool. Elke speler moet er wel zorg voor dragen dat hij helemaal niet zelf weet welke kaart in zijn eigen haarband steekt. Wel zien alle spelers alle kaarten bij de medespelers.
De meeste kaarten tonen blauwe getallen. Deze stellen een aantal indianen voor. Een blauwe ‘5’ betekent dat er 5 indianen in het spel zijn. Dergelijke kaarten komen voor met de waarden 1, 2, 3, 4, 5, 10, 15 en 20. De kaarten met rode getallen zijn valse indianen (0) of de cavalerie (-5 of –10 indianen). Daarnaast is er nog een opperhoofd (verdubbelt de waarde van elke blauwe indianenkaart), een Tipi, een Schemering en een Squaw.
Een startspeler wordt bepaald. Deze speler moet nu inschatten hoeveel indianen gezamenlijk op alle zichtbare kaarten staan afgebeeld (inclusief zijn eigen voor hem niet zichtbare kaart). Dit is een heel leuke fase van het spel omdat elke speler op heel speciale wijze naar elkaar zit te staren. Lachen is nooit veraf.
Stel dat je zelf een ‘5’, ‘3’, ‘10’ en ‘-5’ ziet, dan weet je zeker dat er 13 indianen in het spel zijn, tenzij je zelf de kaart ‘-10’ draagt of de kaart ‘x2’ (in dit laatste geval zijn er dan 26 indianen in het spel). Je speelt op veilig en zegt ‘er zijn minstens 8 indianen in het spel’. De volgende speler moet ofwel het minimum aantal indianen verhogen of jouw bewering in twijfel trekken. Hij zegt b.v. ‘minstens 10’.
Dit gaat zo door totdat iemand aan de beurt komt die de vorige schatting helemaal niet realistisch beschouwt. In dat geval plaatst elke speler zijn kaart op tafel en wordt de som gemaakt. Indien het aantal indianen op de kaarten gelijk of hoger is dan de schatting dan wint de speler die de laatste schatting deed. Hij mag een fiche ‘Coyote’ kleven op de haarband van de twijfelaar (dit lukt vrij goed d.m.v. velcro). Indien het aantal indianen op de kaarten echter lager is dan de schatting dan krijgt de schatter een ‘Coyote’-fiche.
Elke speler krijgt een nieuwe kaart en de volgende ronde begint. Wie drie ‘Coyote’-fiches op zijn haarband heeft, ligt uit het spel. Dit gaat zo verder totdat er nog slechts één speler overblijft en zichzelf als winnaar mag uitroepen.
Er zijn nog enkele speciale kaarten en de spelregels vermelden ook nog enkele regelaanpassingen en varianten.
Coyote speelt vlot, bluft heerlijk, zorgt voor sfeer en duurt niet zo lang. Spelers die er als eerste uitvallen genieten toch nog van het verdere spelverloop. Wie reeds enkele partijen achter de rug heeft, voelt een kleine dosis tactiek opduiken. Je kan immers aan het gedrag van je medespelers vermoeden welke kaart je waarschijnlijk zelf in je haarband zitten hebt. Coyote was één van de hoogtepunten op beurs in Essen in 2003.