Uno 1992

Wie had ooit gedacht dat ten huize Robbins in Arlington Heights, Ohio, USA een spel gespeeld werd dat als één van de best verkopende kaartspellen ter wereld zou uitgroeien?
Eind jaren '60 speelden Merle en Ray Robbins fanatiek met kaarten. Ze hadden zelfs een kamer apart waarin ze vrienden en kennissen uitnodigden om na het werk te komen spelen. Ze gebruikten twee gewone kaartspellen en ontwikkelden een spel waarbij iedereen zo vlug mogelijk zijn handkaarten probeert uit te spelen. De kaarten met illustraties zorgden voor extra acties. Zo veranderde de Koning de speelrichting en na een Koningen moest de volgende speler passen. De ene avond werd zo gespeeld en een andere avond weer anders. Vanzelfsprekend werd hierover gediscussieerd zodat Merle op het idee kwam om eens en voor goed de functies op de kaarten zelf te schrijven.
In 1971 kon iedereen die zijn haar liet knippen bij Merle Robbins het nieuwe kaartspel kopen. Dit was de prille start voor het spel dat vandaag reeds meer dan 150 miljoen keer verkocht werd. Indien Monopoly geen 36 jaar voorsprong had, was Uno wellicht het meest verkochte commercieel spel ter wereld.
Dat klinkt goed, maar de start zelf was niet zo vanzelfsprekend. Een plaatselijke drukker vroeg 10.000 dollar voor een eerste oplage van 5.000 stuks. Gerekend aan de geldwaarde vandaag was dit een startkapitaal van om en bij de 50.000 EUR. Zoveel spaargeld had het gezin niet. Dus vroegen ze vrienden en familieleden om mee te helpen investeren. Dat draaide op een flop uit totdat zijn moeder plotseling voorstelde om haar huis te verkopen en in een trailer te gaan wonen zodat haar zoon over het nodige startkapitaal kon beschikken. Er was nog enkel een naam nodig en dit werd het Spaans voor 'één'. Iedereen die toen Bingo speelde kende de betekenis van het woord. Bij Uno moest de speler die nog slechts één kaart in de hand heeft 'Uno' roepen. Dit geeft de speler zo'n prettig gevoel en toch ook angst omdat het einde van de partij dreigt in zicht te komen.
Om Uno uiteindelijk ook buiten de eigen stad te verkopen, ging de familie op tournée doorheen de USA. De 'Uno North American Tour' bezocht met een grote trailer honderden campings en clubhuizen doorheen de noordelijke staten. Uno werd bekend. Zo bekend dat grote spelbedrijven ook interesse kregen in dat kleine kaartspel.
De eerste die een groot bod deed was International Games. Na lang over en weer gepraat verkocht de familie Robbins hun idee voor 50.000 dollar en 10 cent per verkocht exemplaar. Enkele maanden later werd de kapperszaak verkocht en kon de familie gaan rentenieren.
In 1992 nam Mattel International Games over en bracht verschillende varianten op de markt.
Wie vandaag nog nooit Uno gespeeld heeft, moet daar dringend iets aan doen. Uno speelt vlot, geeft je het gevoel wat keuze te hebben en zorgt voor heel veel plezier voor jong en oud.