Bron: Spellenlab
Dit spel is semi-coöperatief, je krijgt een individuele beloning als jij de speler bent die de wolf kon ontmaskeren of als jij als wolf niet gevonden werd tussen de schapen.
De schijven met schapen liggen bedekt in een kwadrant van 4x4 tegels op tafel.
De wolftegel wordt apart gehouden, de houten herdershond ook.
Je verdeelt wie in de eerste ronde de wolf speelt en alle andere spelers zijn samen de herdershond. Deze spelers sluiten hun ogen. De wolf mag één van de schaaptegels verwisselen door de wolf in schapenvacht.
Daarna is het aan de andere spelers om de herdershond op een willekeurige tegel te plaatsen.
Nu start het spel, de wolf mag als eerste twee tegels van plaats verwisselen.
Daarna mogen de andere spelers in wijzerzin de hond naar een aangrenzende tegel verplaatsen en die omdraaien. Wanner het terug aan de wolf is, mag die opnieuw twee tegels van plaats verwisselen.
Als de andere spelers de wolf vinden, krijgt die speler een botje.
Als de wolf niet gevonden werd vóór er 8 schapen omgedraaid worden, dan krijgt de wolfspeler het botje.
In dit spel komt enige tactiek wel aan bod. Je kan bij het wisselen van de twee tegels proberen de medespelers te misleiden. Je kan als herdershond ook proberen het gedrag van de wolfspeler te lezen. Bluf kan hierbij ook van pas komen.
Voor de jonge spelers is het ook enigszins een geheugenspel, je moet onthouden waar je de wolf legde en na al je wissels dit ook steeds blijven onthouden. Dit wordt moeilijker naarmate je langer speelt.
Door de individuele beloning is het spel weinig coöperatief. De spelers die samenwerken als herdershond kunnen elkaar ook misleiden, zeker als je reeds meerdere botjes hebt, wil je misschien niet dat de andere speler de wolf vindt. Maar wellicht vinden de kinderen het ontmaskeren van de wolf belangrijker dan de onderlinge concurrentie?!