Uno: Junior 1992

56 kaarten liggen ter beschikking. Daarvan zijn er 10 in vier verschillende kleuren en nog eens 16 actiekaarten. De basiskaarten bestaan uit de cijfers 1 tot 9 (waarvan de '1' dubbel voorkomt).
Een handig kaartenbakje wordt in het midden van de tafel geplaatst. Elke speler krijgt 5 handkaarten en de rest van de stapel vormt een verdekte trekstapel.
Net zoals bij het klassieke Uno proberen de spelers als eerste hun laatste handkaart uit te spelen. Er kan gevolgd worden door op de volgkaart een kaart te plaatsen die ofwel hetzelfde cijfer bevat of van dezelfde kleur is. Wie niet kan volgen, moet een kaart bijnemen. In tegenstelling tot het 'grote' Uno mag deze kaart niet meteen gespeeld worden moest die eventueel passen.
De actiekaarten zijn: 1 of 2 kaarten bijnemen en niet volgen, een joker die elke kleur aanneemt en de kaart '2 keer' die je toelaat om meteen nog een kaart uit te spelen.
De doos bevat een speelbord waarop vier verschillende gekleurde rijen getekend zijn alsook 4 grote pionnen. Helaas vind ik nergens in de spelregels de functie van dit speelbord terug. Het speelbord wordt 'triomfladder' genoemd en zal dus waarschijnlijk dienen om een stand bij te houden voor meerdere partijen.
Echt 'junior' kan ik deze editie niet noemen. Je kunt me niet overtuigen dat kleuters vanaf 3 jaar deze variant aankunnen. De cijferkaarten worden wel ondersteund door illustraties van dieren zodat jongere kinderen niet echt de cijfers moeten kennen. 5 kaarten in de hand houden, lukt misschien nog. Maar de betekenis van de actiekaarten lijkt me eerder bevatbaar voor kinderen vanaf 5 jaar.