Kid-Cala 2000

De naam van dit spel refereert naar de grote groep Mancala-spellen en suggereert dat dit een juniorversie is. De traditionele speelstenen (zaden, steentjes of schelpen) werden hier vervangen door kleurige houten stukjes fruit. Het speelbord blijft een normaal bord met twee rijen van 6 kuiltjes met links en rechts een verzamelkuil (de Mancala) voor elke speler. Het spel start met vier stukken fruit in elk van de 12 kuiltjes. Welk fruit doet er niet toe. Je moet het beschikbare fruit dus niet verdelen per soort.
Elk van beide spelers probeert zoveel mogelijk fruit in zijn eigen Mancala te verzamelen.
Wie aan de beurt komt, neemt alle fruit uit één kuiltje van de rij waar hij voorzit en neemt die in de hand (oogsten). Vervolgens wordt al dit fruit één voor één gezaaid in opeenvolgende kuiltjes (tegen de klok in). Valt het laatste stukje fruit in je eigen Mancala, dan mag je meteen nog eens spelen. Valt het laatste stukje fruit dat je aan het zaaien bent in één van je eigen lege kuiltjes dan pak je zowel dat laatste stukje fruit als al het fruit in het kuiltje aan de zijde van je tegenspeler. Deze stukjes fruit leg je dan in je eigen Mancala. Op deze manier kan je dus fruit van de ander afpakken.
Zodra één van beide spelers geen fruit meer heeft in zijn eigen zes kuiltjes, eindigt het spel. De andere speler mag het resterende fruit uit zijn eigen kuiltjes overbrengen naar zijn eigen Mancala. Wie nu het meeste stukken fruit in zijn Mancala bezit, wint het spel.
De grootste kritiek die we op deze uitvoering hebben, betreft de keuze van het materiaal. De meeste kinderen die dit spel uitproberen, laten zich misleiden door de verschillende soort fruit. Een sobere uitvoering bekoort veel meer.
De moeilijkheidsgraad van dit spel moet niet onderdoen van die van de andere Mancala-viarianten. Het lijkt wat eenvoudiger, maar schijn bedriegt. Deze editie zal tactisch geïnspireerde spelers bekoren.
De uitgever heeft wel de moeite gedaan om drie varianten in de spelregels te voorzien: een startversie voor de allerkleinsten, het klassieke spel en een gevorderde variant waarbij de banaan te vermijden wordt. In Banan-Cala proberen de spelers te vermijden om bananen te verzamelen. Deze leveren immers strafpunten op.
Kid-Cala leert eenvoudig aan, speelt vlot en duurt per partij niet zo erg lang. Het is een variant op één van de oudste abstracte bordspellen ter wereld en verdient uw aandacht. Persoonlijk speel ik liever met het “echte” materiaal: een houten speelbord met uitgekerfde kuiltjes en echte zaden of steentjes. Maar dat is pure nostalgie. Deze uitgave zal jongere kinderen wellicht meer bekoren. Als ze hierdoor in contact komen met de rijke wereld van abstracte tweepersoonsspellen dan is dit handig meegenomen.