Mémoire 44 2004

Mémoire ’44 is een historisch simulatiespel dat zich afspeelt in WO II. De 16 verschillende scenario’s laten toe om WO II na te spelen tussen D-day (6 juni 1944) en het Ardennenoffensief (december 1944). Hierbij speelt één speler of team met de geallieerde troepen, terwijl de andere speler of team de Duitse troepen commandeert.
Het spel wordt gespeeld op een dubbelzijdig spelbord dat in zeshoeken is onderverdeeld. Een aantal losse zeshoekige tegels met o.a. bossen, heuvels, rivieren,... zorgen ervoor dat de lay-out van het bord aanpasbaar is waardoor per scenario een ander slagveld wordt gecreëerd. Op de terreintegels kunnen nog een aantal terreinelementen worden geplaatst zoals bunkers , bruggen, mitrailleursnesten (zandzakken), prikkeldraad- en antitankversperringen.
Het spelbord is in drie zones onderverdeeld: een centrale zone en twee flanken.
In functie van het scenario krijgt elke speler een aantal eenheden die op vaste locaties op het spelbord worden geplaatst en een aantal handkaarten die toelaten om bepaalde eenheden te activeren of andere acties te nemen.
Een scenario eindigt indien één van beide zijden het vereiste aantal ‘overwinningsmedailles’ kan veroveren. Dit kan zowel door het uitschakelen van een eenheid van de tegenstander als door het innemen van bepaalde locaties op het bord. Naast de scenario’s in het regelboek zijn er op de website van de uitgever nog vele andere beschikbaar – daartoe is een unieke code vereist die terug te vinden is op de laatste pagina van het regelboek.
Het spelmateriaal is uitermate goed verzorgd. De verschillende soorten troepen (artillerie, tanks en infanterie) en bepaalde terreinelementen (zandzakken, prikkeldraad- en antitankversperringen) worden door plastic miniaturen voorgesteld (verschillend voor Duitsers en geallieerden). Bepaalde historici en fanaten zullen in verband met de figuren opmerken dat o.a. de miniaturen van de pantsers niet correct zijn.
Elke eenheid bestaat uit 2, 3 of 4 figuren. Het spelbord is stevig en overzichtelijk terwijl de verschillende terreintegels uit stevig karton zijn gemaakt. De kaarten zijn duidelijk qua lay-out, waarbij een kleine tekening duidelijk aangeeft in welke sectie op de kaart van het spelbord dient te worden gespeeld. De handleiding is heel goed opgesteld en gaat op logische wijze stap voor stap het spelverloop verduidelijken. Bij elk scenario wordt aangegeven wat de optimale volgorde van bordopbouw is en worden bovendien wat meer bijkomende regels gebruikt. Dit resulteert in een heel geleidelijke toename van complexiteit en maakt het mogelijk het spel ‘al doende’ te leren zonder eerst enkele uren op het regelboek te moeten studeren. Een kwartiertje voorbereiding volstaat om het eerste scenario te kunnen aanvatten. Een heel goed hulpmiddel is de overzichtskaarten met de effecten van de verschillende types terrein en terrein-elementen, deze betekenen dat het regelboek tijdens het spelen quasi niet moet worden geconsulteerd.
Het spelverloop is vrij eenvoudig, je speelt een kaart uit waarop staat
in welke sector van het speelbord welke eenheden een actie kunnen uitvoeren. Je kiest de eenheden uit die in aanmerking komen, vervolgens beweeg je alle eenheden, daarna vechten de aangeduide eenheden. Daarna komt de tegenstander aan de beurt.
Zowel het bewegen als het vechten wordt beïnvloed door de terreintegels en de erop geplaatste terreinelementen. Concreet betekent dit dat het aantal dobbelstenen dat gegooid wordt kan afnemen, waardoor de succeskansen dalen. Indien je erin slaagt een symbool te gooien dat overeen komt met het type eenheid dat je aanvalt, verliest deze één van zijn figuren (let wel, een eenheid die figuren verliest blijft even efficiënt aanvallen!). Als je een vlag gooit moet de eenheid terugtrekken, gooi je een ster dan gebeurt er niets. Als de laatste figuur overwonnen wordt, is de eenheid vernietigd en levert dat één overwinningspunt op.
Het spelverloop via de kaarten en de dobbelstenen is zoals gezegd vrij eenvoudig, wat het spel zeer toegankelijk maakt voor een ruim publiek, maar wat de doorgewinterde speler wellicht een minder sterk punt zal vinden. De geluksfactor blijft relatief groot zowel door het gebruik van de dobbelstenen als door het systeem van de kaarten. Hoewel je uit een aantal handkaarten kan kiezen, komt het toch nog wel voor dat geen enkele kaart die je hebt, echt bruikbaar is (enkel kaarten die bruikbaar zijn op de linkerflank terwijl je de aanval wil inzetten op de rechterflank...). Een regel die stelt dat je alle handkaarten kan inwisselen als je een beurt overslaat zou aan dit probleem een oplossing kunnen bieden.
In vergelijking met “Battle Cry” van AVALON HILL & HASBRO zijn de spelregels overzichtelijker, de startopstellingen duidelijker en zijn de voornaamste spelelementen als samenvatting hernomen op enkele kaartjes. Anderzijds dient te worden opgemerkt dat de figuren van “Battle Cry” heel leuk gesculpeerd zijn en de spelers onderdompelen in de Amerikaanse burgeroorlog.
Niettegenstaande de relatief grote geluksfactor is dit spel, net zoals “Battle Cry” een echte aanrader. De regels zijn eenvoudig en duidelijk, het spelmateriaal is zeer verzorgd en de spelduur per scenario is beperkt (30 min tot 1 u). De neiging om toch maar het volgende scenario te spelen is echter zeer groot - voor je het weet ben je uren bezig (wat enkel maar de kwaliteit van dit spel kan illustreren). Enkel indien je op zoek bent naar een echte oorlogssimulatie, kijk je beter uit naar een iets complexer spel, de gemiddelde spellenliefhebber zal met Mémoire ’44 echter veel aangename uren kunnen doorbrengen.