Casbah 2004

Casbah valt op. De tekening op de voorkant van de doos straalt een ernstige rust uit en de tekst op de rugzijde is duidelijk en direct. Bovendien is dit het werk van een vrouwelijke auteur, wat op zich al heel bijzonder is. In twee spelfasen wordt een op een doolhof lijkend gebouw - met een vooraf afgesproken lengte en breedte - samengesteld. De spelers kiezen in de eerste fase zelf welke kaartjes ze in fase twee zullen inzetten. Elk kaartje heeft een puntenwaarde en specifieke grenzen. Het kiezen van de kaartjes is veel belangrijker dan op het eerste gezicht vermoed. Kaartjes met een grote puntenwaarde zijn aantrekkelijk maar blijken vaak heel moeilijk inzetbaar waardoor ze op het eind een groot gevaar betekenen.
De legregels zijn heel eenvoudig: muren passen alleen aan muren en deuren alleen aan deuren. Ramen daarentegen mogen alleen aan de buitenkant van de Casbah of aan een binnentuin gelegd worden. Vooral met deze laatste regel moet goed opgelet worden want elk raam aan de binnenkant van het gebouw zorgt gegarandeerd voor moeilijkheden, niet alleen voor je medespelers maar vaak nog het meest voor jezelf! Bij elke beurt is het dus uitkijken geblazen, zeker als je voldoende (eigen) legmogelijkheden wilt openhouden. Dat je daardoor ook naar de kaartjes van de andere spelers moet kijken, maakt het er niet gemakkelijker op.
Casbah is een schitterend legspel waarbij je soms ver vooruit moet kunnen denken. Door de variabele casbahgrootte en de gewiekste kaartverdeling verloopt elke partij totaal anders. Wie zijn tactische én strategische kwaliteiten wil botvieren zal hieraan dus een vette kluif hebben. Opvallend is dat Casbah door spelers met heel verschillende speelstijlen even goed beoordeeld wordt. Lang nadenken leidt dus niet altijd naar de overwinning.
Dat dit spel bovendien ook prima alleen is te spelen maakt het alleen maar nog rijker.